جام کوردی - تحولات چند ماه گذشته در اقلیم کردستان عراق، بار دیگر واقعیتی را آشکار کرد که سال‌هاست سایه آن بر زندگی مردم سنگینی می‌کند؛ وابستگی مستقیم ثبات اقلیم به کیفیت رابطه میان احزاب کردی و دولت مرکزی بغداد. اختلافات بر سر بودجه، پرداخت حقوق کارمندان و نحوه اجرای توافقات سیاسی، نه‌تنها موجب فشار اقتصادی بر مردم شده، بلکه شکاف میان احزاب اصلی اقلیم را نیز عمیق‌تر کرده است.
در شرایطی که گفت‌وگو میان اربیل و بغداد بارها به بن‌بست رسیده، رویکرد تازه‌ای در میان بخشی از نخبگان و تحلیلگران شکل گرفته است: ضرورت نزدیکی و گفت‌وگوی صادقانه میان احزاب کرد و جریان‌های شیعه عراق. این رویکرد، برخاسته از درک واقع‌بینانه‌ای از معادلات سیاسی کشور است؛ عراق امروز بیش از هر زمان دیگری نیازمند همگرایی داخلی و اعتماد متقابل میان نیروهای تأثیرگذار خود است.
تجربه سال‌های گذشته نشان داده است که تکیه بر میانجی‌گری قدرت‌های خارجی، نه‌تنها به حل اختلافات کمکی نکرده، بلکه در بسیاری موارد زمینه‌ساز پیچیده‌تر شدن مشکلات اقلیم شده است. در مقابل، هر زمان که گفت‌وگو و همکاری مستقیم میان اربیل و بغداد بر مبنای منافع مشترک و احترام متقابل شکل گرفته، نتایج مثبت و ملموسی برای مردم حاصل شده است.
نزدیکی کردها با احزاب شیعه عراق می‌تواند راهی برای تقویت وحدت ملی و بازتعریف جایگاه اقلیم در چارچوب حاکمیت عراق باشد. این همگرایی، فرصت تازه‌ای را برای بازسازی اعتماد سیاسی، تأمین حقوق اقلیم و حل ریشه‌ای مشکلات اقتصادی فراهم می‌کند — بی‌آنکه نیازی به دخالت و فشار کشورهای بیگانه باشد.
رهبران کرد امروز در برابر آزمونی تاریخی قرار دارند: انتخاب میان تداوم اختلافات حزبی و اقتصادی، یا حرکت به‌سوی گفت‌وگو، همگرایی و تعامل سازنده با بغداد. آینده اقلیم کردستان در گروی همین انتخاب است؛ انتخابی که اگر با خرد سیاسی و نگاه ملی همراه باشد، می‌تواند فصل تازه‌ای از ثبات، توسعه و احترام متقابل را در تاریخ روابط کردها و بغداد رقم بزند