به گزارش جام کوردی، چندی پیش در سفر آموزشی شهرداران استان کرمانشاه به استان خراسان رضوی، از منطقه گردشگری چالیدره در شهر طرقبه بازدید کردیم.

چالیدره منطقه‌ای خشک و عاری از درختکاری، فضای سبز و چشم‌انداز طبیعی بوده است. شهرداری طرقبه با جذب سرمایه‌گذار و ایجاد دریاچه، تله‌کابین، حیات‌وحش، قایق‌سواری، بازی‌های متنوع و هیجانی و... و نیز با درختکاری گسترده توانسته مجموعه‌ای مفرح و متنوع ایجاد کند که بسیار مورد توجه مردم آن استان و زائران حرم رضوی قرار گرفته است.

با اینکه سفر ما در آبان‌ماه ـ که فصل کم‌مسافرتی است ـ انجام شد، اما تعداد استفاده‌کنندگان از این مجموعه بسیار قابل‌توجه بود. نگاه حرفه‌ای مدیریت این مجموعه باعث شده بود از کوچک‌ترین ظرفیت‌ها و فرصت‌ها، درآمد پایدار تولید شود.

این در حالی است که در استان کرمانشاه چشم‌اندازهای طبیعی و زیبایی وجود دارد که هیچ نیازی به زیبا‌سازی یا درختکاری گسترده برای ایجاد فضای سبز ندارند.

مناطقی مانند هورامانات، دالاهو، چالابه، بیستون، پیران، صحنه، پارک کوهستان، طاق‌بستان و... که جلوه‌هایی منحصربه‌فرد از ترکیب طبیعت و تاریخ هستند و در صورت سرمایه‌گذاری می‌توان حجم قابل‌توجهی از گردشگران را به سوی آن‌ها جذب کرد.

مسئله‌ای که سال‌هاست در اختلاف‌نظر میان مسئولان استان به حاشیه رانده شده است. این موضوع حتی درباره جشن‌های متنوعی مانند هزار دَف، جشن انار، جشن لیمو و... نیز صدق می‌کند و هنوز نتوانسته‌ایم از ظرفیت‌های طبیعی، فرهنگی، بومی و تاریخی استان بهره‌برداری مناسب داشته باشیم.

امروزه هر فردی که به شمال کشور سفر می‌کند، معمولاً از ویلا استفاده می‌کند؛ چه ویلاهای ساحلی و چه جنگلی. اما همین مسئله در استان کرمانشاه قفل است و اجازه ویلاسازی در مناطق بکری مانند دالاهو و هورامانات داده نمی‌شود تا بخشی از مردم غرب کشور و حتی گردشگران عراقی بتوانند از طبیعت و آب‌وهوای مطلوب استان استفاده کنند. این در حالی است که در جنگل‌های شمال، این یک امر عادی و معمول است.

براساس آنچه در سفرمان گذشت و طبق صحبت‌های مهندس سلیم ساسانی، مدیرکل دفتر شهری استانداری کرمانشاه، شهرداران باید بتوانند با جذب سرمایه‌گذار و ایجاد چنین مجموعه‌هایی، به درآمد پایدار برسند.

اما آنچه موجب نگرانی است، نگاه‌های منفی برخی تصمیم‌گیران در این حوزه است که به‌جای گشایش، بیشتر مانع‌تراشی می‌کنند.

به گفته یکی از فرمانداران شهرهای غربی استان، قوانین دست‌وپاگیر میراث فرهنگی اجازه کوچک‌ترین فعالیتی را نمی‌دهد و باعث فرار سرمایه‌گذاران می‌شود؛ به‌ویژه در زمین‌هایی که برچسب میراث فرهنگی بر آن‌ها خورده است؛ مانند بخش شرقی بلوار طاق‌بستان بین کارمندان تا بیمارستان حضرت معصومه و نیز قسمت شکارگاه خسرو، یا اراضی روبه‌روی میراحمد سرپل‌ذهاب و مناطقی در قصرشیرین و...

به‌هرحال برای توسعه استان، باید موانع برداشته شود. کرمانشاه می‌تواند براساس ظرفیت‌های فراوان خود، قطب گردشگری غرب کشور باشد.

هزاران مسافر عراقی از کرمانشاه به سمت قم و مشهد درحال ترددند. هزاران شهروند کرد عراقی در آن سوی مرزهای سرپل‌ذهاب، قصرشیرین و هورامانات می‌توانند ظرفیت ارزشمندی برای ایجاد درآمد باشند اگر مناطق مرزی به مکانی برای تفریح و استراحت آن‌ها تبدیل شود.

با سرمایه‌گذاری اصولی، چالابه می‌تواند ده‌ها برابر چالیدره درآمد داشته باشد؛ قوری‌قلعه می‌تواند به یک منطقه تفریحی ویژه تبدیل شود؛ آبشار پیران با ایجاد آسانسورهای شیشه‌ای و تله‌کابین می‌تواند بسیار پرآوازه گردد؛ هورامانات با ویلاهای تفریحی می‌تواند مقصد مردم سراسر کشور شود؛ و طاق‌بستان و بیستون نیز ده‌ها ظرفیت دیگر که در استان‌مان وجود دارد و مغفول مانده‌اند.

یاد حرف مدیر مجموعه گردشگری چالیدره افتادم که گفت: «ما چالیدره را از صفر به صد رساندیم. هزاران درخت کاشتیم که سبز نشان دهد، آبرسانی کردیم تا بتوانیم درختان را آبیاری کنیم و امروز یک مجموعه کامل گردشگری است.»

به امید روزی که کرمانشاه را آنگونه که باید باشد ببینیم.

رضا جمشیدی
۱۴۰۴/۱۰۵