دودِ سیاه، زنگ خطر برای ریه‌ها
به گزارش جام کوردی، در شرایطی که بسیاری از شهرهای ایران با آلودگی‌های صنعتی و گردوغبار دستوپنجه نرم می‌کنند، «سوزاندن زباله» در معابر شهری نوعی خودزنی زیست‌محیطی محسوب می‌شود.
دی‌اکسین‌ها، فوران‌ها و ترکیبات سمی حاصل از سوزاندن زباله‌های ترکیبی – به‌ویژه پلاستیک‌ها – در فضای آزاد، از خطرناک‌ترین آلاینده‌ها برای انسان و محیط زیست به شمار می‌روند.
ساکنان منطقه، که این روزها با گلودرد، سوزش چشم، نفس‌تنگی و اضطراب‌های ناشی از آلودگی هوا دستوپنجه نرم می‌کنند، از بی‌توجهی مسئولان گلایه دارند.
آیا سلامت عمومی شهروندان در اولویت است؟ یا اینکه باز هم تا بروز فاجعه‌ای جدی، قرار نیست اقدامی اساسی صورت گیرد؟
پاسخ شهرداری: زباله‌گردها و معتادان متجاهر مقصرند
اداره کل ارتباطات و امور بین‌الملل شهرداری کرمانشاه در واکنش به انتشار این گزارش، ضمن تأیید وقوع زباله‌سوزی در منطقه، عاملان آن را «زباله‌گردها و معتادان متجاهر» معرفی کرده است.
شهرداری اعلام کرده است که نیروهای آتش‌نشانی پس از اطلاع‌رسانی، به‌سرعت به محل اعزام شده و آتش را خاموش کرده‌اند. اما مشکل اصلی به‌جای خود باقی‌ست!
طبق پاسخ شهرداری، این افراد پس از دپو و تفکیک زباله‌ها، بار دیگر اقدام به آتش‌زدن پسماندها می‌کنند.
در بخش دیگری از این جوابیه آمده است: شهرداری کرمانشاه به شدت بر این موضوع تاکید دارد که زباله‌سوزی در دل شهر نه تنها عملی آلاینده بلکه بسیار خطرناک است. ما در حال انجام اقدامات لازم برای جلوگیری از اینگونه رفتارها هستیم و پیگیری‌های لازم را در این خصوص انجام خواهیم داد.
از واکنش تا راه‌حل
واقعیت این است که در یک شهر با مدیریت شهری کارآمد، سوزاندن زباله در فضای عمومی آن هم در مدت ده روز متوالی، نباید تکرار شود.
حتی اگر عاملان این اقدام، زباله‌گردها یا معتادان متجاهر باشند، مسئولیت تأمین نظم و پیشگیری از چنین بحران‌هایی، بر عهده شهرداری، نیروی انتظامی و نهادهای مرتبط با امور اجتماعی و بهداشتی است.
چند سؤال جدی که پاسخ می‌طلبد:
چرا در همان روزهای ابتداییِ سوزاندن زباله، اقدام قاطعی برای پاک‌سازی منطقه و جلوگیری از بازگشت زباله‌گردها انجام نشده است؟
آیا نمی‌شد نقاطی که مستعد تجمع زباله و سوزاندن آن هستند، شناسایی و ایمن‌سازی شوند؟
سهم سازمان پسماند، اداره محیط زیست، مرکز بهداشت و شورای شهر در مدیریت این بحران کجاست؟
سکوت در برابر آتش، مشارکت در آسیب است
ادامه این وضعیت، نه فقط تهدیدی برای سلامت مردم، بلکه نشانه‌ای از نوعی بی‌نظمی ساختاری در مدیریت شهری است.
پدیده زباله‌گردی و سوزاندن زباله، اگرچه ممکن است از فقر، اعتیاد یا بی‌خانمانی ریشه بگیرد، اما پیامدهای آن متوجه تمام شهروندان است.
این موضوع یک بحران اجتماعی و زیست‌محیطی است که باید با ترکیب اقدامات حمایتی، انتظامی و پاک‌سازی فوری، به سرعت مهار شود.
حقوق شهروندی در سایه دود
حق داشتن هوای پاک، از جمله بدیهی‌ترین حقوق شهروندی‌ست که در سایه دودهای زباله‌سوزی به فراموشی سپرده شده است.
هر روزی که این وضعیت ادامه پیدا کند، گویی نهادهای مسئول در نقض این حق به نوعی مشارکت داشته‌اند.
مردم حق دارند هوای سالم تنفس کنند؛ چه در مرکز شهر و چه در حاشیه‌هایی چون مسیر لب‌آب تا میدان امام حسین!
گزارش از لیلا سعدوندی