جام کوردی - اقدام تلخ و تکاندهنده یکی از کارکنان شهرداری سنندج به خودسوزی، نه صرفاً یک اتفاق ناگوار فردی، بلکه زنگ خطری جدی برای بحران عمیق در ساختار معیشتی و اداری مدیریت شهری این شهر است. بحرانی که نتیجهی ماهها تأخیر در پرداخت حقوق صدها نیروی شهرداری و بیتوجهی مستمر به مطالبات معوقه آنان است.
بر اساس گفته کارکنان، بیش از سه ماه است که دریافتیهای آنان پرداخت نشده؛ آن هم در شرایطی که تورم روزافزون، گرانی کالاهای اساسی و فشارهای اقتصادی طاقتفرسا، سفره خانوارهای کارگری را بهشدت کوچک کرده است. برخی از این نیروهای زحمتکش ناچار شدهاند وسایل منزل یا حتی پسانداز فرزندانشان را برای تأمین مخارج زندگی بفروشند؛ با این امید که شاید ماه آینده حقوق معوقه خود را دریافت کنند، انتظاری که تاکنون بیپاسخ مانده است.
در کنار این وضعیت وخیم، بسیاری از پروژههای عمرانی و خدمات شهری در سنندج نیز با وقفه مواجه شدهاند. وقتی کارکنان، انگیزه و توان روانی لازم برای ادامه خدمت ندارند، چگونه میتوان انتظار توسعه پایدار شهری و ارتقاء کیفیت خدمات شهری را داشت؟
البته بخشی از مشکلات مالی شهرداری سنندج ریشه در رکود بخش ساختوساز دارد که منبع اصلی درآمد شهرداریها محسوب میشود. اما نکته نگرانکنندهتر، گزارشهایی است که از استخدامهای بیضابطه و خارج از چارچوب حکایت دارد؛ به طوری که بنا بر برخی شنیدهها، طی سال گذشته بیش از ۴۰۰ نفر بدون شفافیت و معیارهای قانونی جذب شهرداری شدهاند، از جمله برخی بستگان مدیران و افراد منتسب به بدنه قدرت. در حالی که شهرداری از پرداخت حقوق کارکنان موجود ناتوان است، این حجم از جذب نیروهای جدید، آن هم در حوزههایی مانند فضای سبز، فشار مضاعفی بر بودجه و ساختار اداری وارد کرده است.
در چنین شرایطی، شهردار جوان سنندج که با امید به تحول و انرژی تازه بر مسند مدیریت شهری نشسته بود، اکنون در آزمونی دشوار قرار دارد. انتظاری که از او میرود نه تسلیم شدن در برابر مشکلات، بلکه اتخاذ تصمیمات قاطع، شجاعانه و شفاف در جهت ساماندهی منابع انسانی، اصلاح ساختار هزینهای و اولویتبخشی به پرداخت حقوق معوقه کارکنان است.
امروز بیش از هر زمان دیگر، شهرداری سنندج نیازمند مدیریت پاسخگو، سیاستگذاری شفاف و نگاه انسانمحور به بدنهی کارگری و کارمندی خود است. بازگشت اعتماد عمومی و احیای روحیه در کارکنان تنها در گرو پرداخت بهموقع حقوق، عدالت در استخدام و برنامهریزی منسجم برای عبور از بحرانهای مالی است.
البته باید عنوان کنم که این یک هشدار است؛ نه فقط برای مدیریت شهری سنندج، بلکه برای تمام نهادهایی که بار مسئولیت اجتماعی بر دوش دارند. نباید بگذاریم فریادهای خاموش نیروهای خدماتی، دوباره در قالب تراژدیهای انسانی شنیده شوند.