به گزارش جام کوردی، منطقه آزاد تجاری قصرشیرین رسماً در سال ۱۴۰۰ به تصویب رسید، منطقه‌ای با وسعت بالغ بر هفت هزار هکتار که تقریباً نوار مرزی قصرشیرین، خصوصاً منطقه پرویزخان تا نزدیکی مرز خسروی را در بر گرفته و شاید بتوان از آن به‌عنوان طلایی‌ترین فرصت اقتصادی کرمانشاه یاد کرد.
نگاهی اجمالی به استان‌ها و شهرهایی که از سال‌ها قبل صاحب منطقه آزاد تجاری شدند و رونقی که در اقتصاد، اشتغال و معیشت این نقاط ایجاد شده، حاکی از آن است که منطقه آزاد تجاری قصرشیرین نیز می‌تواند به‌تنهایی سکویی برای جهش اقتصاد و تجارت کرمانشاه باشد.
منطقه آزاد تجاری قصرشیرین سال‌ها آرزوی دیرینه مردم استان و منطقه بود. همه تصور می‌کردند اگر این منطقه تصویب و اجرایی شود، دیگر خبری از بیکاری، درآمد پایین، رکود اقتصادی و ... در کرمانشاه نخواهد بود.
اما اکنون که نزدیک به چهار سال از تصویب نهایی این منطقه می‌گذرد، هنوز هیچ اتفاق خاصی در آن رخ نداده است و ادامه این روند، تصورات مردم را از منطقه آزاد تجاری خدشه‌دار خواهد کرد.
این چهار سال عمدتاً به تغییرات مدیر اجرایی و مدیرعامل، چانه‌زنی برای تأمین زیرساخت‌های اساسی مانند برق و آب، نهایی شدن طرح جامع و سایر امور اولیه گذشت.
این در حالی است که همزمان با منطقه آزاد تجاری قصرشیرین، چندین منطقه آزاد تجاری دیگر نیز در کشور به تصویب رسید و حالا قصرشیرین باید در فضایی سخت با همه این مناطق جدید و مناطقی که از قبل وجود داشتند، برای جذب سرمایه‌گذاران رقابت کند.
اگرچه منطقه آزاد تجاری قصرشیرین مزیت‌های فراوانی نسبت به بسیاری از مناطق آزاد دیگر دارد، از جمله همجواری با دو مرز مهم خسروی و پرویزخان که دسترسی مناسب به بازار چند میلیارد دلاری اقلیم و بخش عربی فراهم می‌کند، اما در عین حال با چالش‌هایی نیز مواجه است.
هنوز تأمین برق و آب منطقه نهایی نشده است و کارها به کندی پیش می‌رود. اما نکته مهم آنجاست که باید هرچه زودتر و همزمان با پیشرفت کارهای زیرساختی منطقه، تلاش‌های جدی برای جذب سرمایه‌گذاران، خصوصاً سرمایه‌گذاران خارجی نیز آغاز شود.
بارها مدیران ارشد استان تأکید داشته‌اند که منطقه آزاد تجاری قصرشیرین می‌تواند یک منطقه برای سرمایه‌گذاری‌های مشترک بین ایران و عراق باشد، اما هیچ‌گاه فرصت‌های سرمایه‌گذاری که در این منطقه وجود دارد، نه‌تنها برای سرمایه‌گذاران خارجی بلکه حتی برای سرمایه‌گذاران ایرانی در نقاط مختلف کشور نیز به‌صورت گسترده تبلیغ و معرفی نشده است؛ کاری که باید در تمام این چهار سال به‌صورت مستمر صورت می‌گرفت.
چند سال قبل، ۶۶ بسته سرمایه‌گذاری برای منطقه آزاد تجاری قصرشیرین تدوین شد و حتی در چند نمایشگاه داخلی و بین‌المللی معرفی شد، اما منطقه آزاد تجاری قصرشیرین هیچ‌گاه یک همایش اختصاصی معرفی فرصت‌های سرمایه‌گذاری نداشته است.
همایشی که سرمایه‌گذاران و هلدینگ‌های برتر کشور به آن دعوت شوند و حداقل از چند کشور خارجی از جمله عراق نیز سرمایه‌گذارانی در آن حضور یابند و همه قابلیت‌ها و مزیت‌های سرمایه‌گذاری این منطقه برای آن‌ها تشریح شود.
اگر این همایش از همان سال‌های اول استارت می‌خورد و یک دبیرخانه منسجم برای آن تشکیل می‌شد، تا کنون حداقل سه یا چهار همایش برگزار شده بود.
برگزاری این همایش نه‌تنها کمک می‌کرد سرمایه‌گذاران داخلی و خارجی برای حضور در قصرشیرین ترغیب شوند، بلکه فرصتی برای هم‌اندیشی بود تا شاید بتوان مزیت‌های دیگری را نیز مطابق با نظر سرمایه‌گذاران برای این منطقه تعریف کرد.
به‌علاوه این همایش فرصتی را فراهم می‌کرد تا هر سال بتوانیم فرصت‌های سرمایه‌گذاری منطقه آزاد قصرشیرین را به‌روزرسانی کرده و توسعه دهیم.
اگرچه دیر شده و زمان زیادی را از دست داده‌ایم، اما همین حالا نیز اگر مدیران ارشد استان همت کنند و بخواهند واقعاً اقتصاد کرمانشاه را تکان دهند، باید هرچه زودتر برای معرفی فرصت‌های سرمایه‌گذاری قصرشیرین در قالب یک همایش بزرگ، شاید ابتدا در سطح ملی و سپس بین‌المللی، دست به کار شوند.
استفاده از مزیت‌های منطقه آزاد تجاری قصرشیرین تنها به حرف ممکن نیست؛ این منطقه واقعاً کلید نجات اقتصاد کرمانشاه است و مدیران استان، نمایندگان مجلس، فعالان بخش خصوصی و ... باید همگی برای برند کردن نام این منطقه پای کار بیایند.
در غیر این صورت شاید چندین سال دیگر بگذرد و منطقه آزاد تجاری قصرشیرین همچنان درگیر تأمین آب و برق باشد، در حالی‌که مناطق دیگر کشور در حال جذب سرمایه‌گذاران داخلی و خارجی هستند!