به گزارش جام کوردی، در آبان ۹۶، وقتی زمین در سرپل‌ذهاب لرزید، مجتبی کرمی، دکترای فیزیوتراپی، در کنار خانواده‌اش زیر آوار ماند اما زنده بیرون آمد. همان‌جا عهد بست که اگر نجات پیدا کند، زندگی‌اش را وقف درمان زخمی‌های شهر کند؛ عهدی که به یک سال خدمت رایگان به صدها بیمار انجامید. گفت‌وگوی جام کوردی با این پزشک نوعدوست را بخوانید:
آقای دکتر، لطفاً کمی از خودتان و شب زلزله برایمان بگویید.
من کارشناسی را در دانشگاه علوپزشکی ایران خواندم و دکترای فیزیوتراپی‌ام را سال ۲۰۱۶ در اسپانیا گرفتم. اصالتا اهل و متولد سرپل‌ذهاب هستم. شب ۲۱ آبان ۹۶ که زلزله آمد، من، همسرم و دو فرزندم در خانه بودیم. خانه ما ویلایی بود و زیر راه‌پله گیر کردیم. صدای زلزله بسیار مهیب بود. خوشبختانه آسیبی ندیدیم، اما همان‌جا با خودم عهد کردم اگر سالم بیرون بیایم، به مردمم خدمت کنم و به توفیق الهی همین کار راهم کردم.
-یعنی از همان فردای حادثه کار درمانی را شروع کردید؟
بله، از روز بعد به بهزیستی رفتم. صبح‌ها همراه چند نفر از همکارانم به روستاها سر می‌زدیم و عصرها در کانکسی که بیمارستان شهدا گذاشته بود، بیماران را رایگان درمان می‌کردم. شب‌ها هم در حیاط بهزیستی یا داخل ماشین می‌خوابیدم. در شلوغ‌ترین روزها به خاطر دارم که گاها ۱۰۰ تا ۱۳۰ بیمار داشتم و تا دو بامداد کار می‌کردیم.
-چه خدماتی به زلزله‌زدگان ارائه می‌دادید؟
شش ماه نخست به همه بیماران تا ۱۰ جلسه فیزیوتراپی رایگان می‌دادم. بعضی‌ها که شرایط سخت‌تری داشتند، حتی ۲۰ جلسه هم رایگان بودند. در شش ماه دوم، پنج جلسه رایگان برای بیماران در نظر گرفتم. جالب است بدانید مراجعه‌کنندگان فقط از سرپل نبودند؛ از قصرشیرین، گیلانغرب و کرند هم بیمارانی می‌آمدند که اصلا مشکلشان پیش از زلزله بود ولی چون شنیده بودند خدمات رایگان است می‌آمدند و بنده هم دریغ نمی‌کردم.
-این حجم از کار بدون دریافت هزینه، برایتان دشوار نبود؟
طبیعتاً فشار مالی و جسمی زیاد بود. اما هدفم از همان شب اول مشخص شد؛ فقط خدمت. بعدها هلال‌احمر و شورای شهر از من تقدیر کردند و حتی پیشنهاد ورود به انتخابات شورا را دادند، ولی من اصلاً علاقه‌ای به سیاست نداشتم. کار من درمان بود، نه سیاست.
-امروز بعد از گذشت چند سال، فعالیتتان چگونه ادامه دارد؟
سال ۹۷ به کرمانشاه آمدم و همچنان بیماران زیادی از شهرها و روستاهای اطراف به من مراجعه می‌کنند. البته گلایه‌ای هم دارم؛ متأسفانه علم پزشکی در سال‌های اخیر بیش از حد به سمت تجارت رفته است. در حالی‌که ۸۰ تا ۸۵ درصد مشکلات دیسک نیازی به جراحی ندارد، برخی پزشکان برای درآمد بیشتر بیماران را زیر تیغ جراحی می‌برند. از طرفی افرادی بدون پروانه پزشکی وارد کارهای زیبایی می‌شوند و چون کد پزشکی ندارند، نظام پزشکی هم نمی‌تواند برخوردی کند. این وضعیت اعتماد مردم به جامعه پزشکی را پایین آورده و باید جدی حل شود.
-و در پایان، اگر بخواهید پیامی برای روز پزشک بدهید؟
به باور من پزشکی چیزی جز عشق و خدمت نیست. پزشکان زیادی هستند که سال‌ها با درآمد کمتر، ولی با رضایت قلبی بیشتر کار کرده‌اند. به نظرم لذت درمان و رضایت بیمار بالاتر از هر سود مالی است و امیدوارم جامعه پزشکی ما هرگز این اصل را فراموش نکند.
گفتگو از لیلا سعدوندی