به گزارش جام کوردی، مرز پرویزخان سال‌هاست به‌عنوان یکی از شاهراه‌های اقتصادی کشور شناخته می‌شود؛ جایی که می‌تواند گره‌گشای بسیاری از مشکلات معیشتی مردم غرب کشور باشد.
اما در کنار ظرفیت‌های عظیم تجاری و ترانزیتی، سایه سنگین قاچاق همچنان بر این مرز افتاده و مانع از بهره‌برداری کامل از ظرفیت‌های آن شده است.
قاچاق سوخت و کالا نه تنها سرمایه ملی را از مسیر قانونی خارج می‌کند، بلکه چهره مرز را مخدوش کرده و فرصت‌های اقتصادی سالم را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
سال‌هاست سودجویان با استفاده از ضعف زیرساخت‌ها و ناهماهنگی میان دستگاه‌های مختلف، منافعی کوتاه‌مدت را جایگزین منافع پایدار ملی کرده‌اند.
این در حالی است که همین مرز، در صورت مدیریت درست، توانایی تبدیل شدن به موتور محرک اقتصاد منطقه و کشور را دارد.
تجربه‌های اخیر نشان داده که برخوردهای مقطعی با قاچاق به تنهایی راهگشا نیست.
آنچه ضرورت دارد، ایجاد یک نظام منسجم نظارتی، هماهنگی میان دستگاه‌های مستقر و بهره‌گیری از فناوری‌های نوین برای کنترل هوشمندانه مبادلات است.
استقرار سامانه‌های الکترونیکی، شفاف‌سازی فرآیندها و ایجاد مدیریت واحد، می‌تواند از بروز بسیاری از تخلفات جلوگیری کند و اعتماد فعالان اقتصادی را بازگرداند.
با این حال، نباید نگاه به مرز تنها امنیتی باشد. قاچاق محصول نبود فرصت‌های اقتصادی برای مردم محلی هم هست.
اگر ظرفیت‌های پرویزخان به‌درستی فعال شود، اگر تجارت رسمی تقویت گردد و اگر رونق پایدار جایگزین منفعت‌های زودگذر شود، بسیاری از مسیرهای قاچاق خودبه‌خود بسته خواهد شد.
پرویزخان می‌تواند به نمادی از توسعه و همکاری اقتصادی بدل شود. لازمه آن، عزم جدی برای اصلاح زیرساخت‌ها، مدیریت یکپارچه و باور به این حقیقت است که مرز نه فقط یک خط جغرافیایی، بلکه فرصتی برای زندگی بهتر مردمان این سرزمین است.
لیلا سعدوندی