به گزارش جام کوردی، استان کرمانشاه، با پیشینه‌ای دیرینه در حوزه کشاورزی و برخورداری از یکی از مهم‌ترین منابع طبیعی غرب کشور، امروز در آستانه بحران آب و تهدید جدی معیشت کشاورزان و جوامع روستایی خود قرار دارد. دشت‌های حساس و استراتژیک سنجابی، کوزران، ماهیدشت و فیروزآباد، که زمانی قلب کشاورزی استان به شمار می‌رفتند، اینک با اُفت محسوس سطح آب‌های زیرزمینی، خشکسالی‌های پی‌در‌پی و کاهش چشمگیر بارش‌ها روبه‌رو هستند.
براساس آمارهای رسمی، بیش از ۳۰ درصد از اراضی کشاورزی این مناطق طی سال‌های اخیر به دلایل کمبود آب و ضعف زیرساخت‌های آبیاری، از چرخه بهره‌برداری خارج شده‌اند؛ موضوعی که مستقیماً منجر به کاهش درآمد کشاورزان، افزایش بیکاری و رشد مهاجرت از روستا به شهر شده است. این شرایط، اگرچه تلخ، اما زنگ خطری است که اکنون به صدا درآمده و نیاز فوری به یک راه‌حل بنیادی و پایدار را به دولت و مسئولان گوشزد می‌کند.
سامانه سردسیری، طرحی ملی و راهبردی است که انتقال آب پایدار و مدیریت‌شده را از منابع غنی آب‌های سردسیری زاگرس به این دشت‌های خشک‌شده هدف قرار داده است. این سامانه نه تنها می‌تواند بیش از ۵۰ هزار هکتار از اراضی استان را زیر پوشش آبیاری مکانیزه قرار دهد، بلکه قادر است شرایطی را فراهم آورد که اشتغال مستقیم و غیرمستقیم بیش از ۲۰ هزار نفر از مردم بومی استان تأمین شود و اقتصاد محلی به شکلی چشمگیر رشد یابد.
این طرح از دیرباز مورد توجه نهادهای بالادستی کشور نیز بوده است. در سفر مقام معظم رهبری به استان کرمانشاه در سال ۱۳۹۰، بر اجرای سامانه سردسیری به‌عنوان یکی از اولویت‌های مهم توسعه‌ای استان تاکید شد. همچنین، در سفر اخیر دکتر پزشکیان، رئیس‌جمهور، به استان کرمانشاه، با اختصاص بودجه‌ای کلان به طرح‌های زیرساختی و عمرانی، بر آغاز و تسریع در اجرای سامانه سردسیری تاکید گردید. این تصمیم، نقطه عطفی مهم برای تحقق مطالبه تاریخی مردم استان محسوب می‌شود.
مطالبه اجرای سامانه سردسیری از سوی نمایندگان مجلس، استاندار، فرمانداران و فعالان بخش کشاورزی، به یکی از اولویت‌های قطعی و فراگیر استان تبدیل شده است. تأکید آنان بر این است که این طرح حیاتی باید در صدر برنامه‌های توسعه‌ای دولت قرار گیرد و منابع مالی، فنی و انسانی لازم، به‌صورت کامل و بدون تأخیر اختصاص یابد.
از سوی دیگر، مسئولان اجرایی استان تأکید کرده‌اند که روند پیشرفت پروژه باید در سامانه‌های نظارتی دقیق ثبت شود و گزارش‌های منظم و شفاف به مردم و نهادهای ذی‌ربط ارائه گردد. این موضوع می‌تواند اعتماد عمومی را بازسازی کرده و به‌عنوان نمونه‌ای موفق از همکاری بین دولت و جامعه محلی معرفی شود.
عدم اجرای به‌موقع سامانه سردسیری، می‌تواند عواقب ناگواری برای استان به همراه داشته باشد؛ از جمله تشدید بحران آب، از بین رفتن منابع کشاورزی، گسترش مهاجرت روستاییان و افت شدید درآمدهای محلی، که نهایتاً امنیت غذایی و اقتصادی منطقه را نیز تحت‌تأثیر قرار خواهد داد. چنین شرایطی، افزون بر خسارت‌های اقتصادی، پیامدهای اجتماعی و حتی امنیتی نیز به دنبال دارد که می‌تواند توسعه پایدار استان را به مخاطره اندازد.
در این مقطع حساس، لازم است که همه دستگاه‌های مسئول در دولت، وزارتخانه‌ها، نهادهای نظارتی، نمایندگان مجلس و مدیران استانی، با همدلی و هم‌افزایی، اجرای این طرح را به‌عنوان اولویتی حیاتی در دستور کار قرار دهند و روند عملیاتی و اعتباری آن را تسریع بخشند. این اقدام نه‌فقط پاسخی به مطالبه به‌حق مردم، بلکه سرمایه‌گذاری استراتژیک در امنیت آبی، اقتصادی و اجتماعی استان کرمانشاه و منطقه غرب کشور به‌شمار می‌رود.
در نهایت، سامانه سردسیری بیش از یک پروژه انتقال آب است؛ این طرح، نماد عدالت فضایی، توسعه پایدار، حفظ محیط زیست، و پاسداری از حقوق مردم مظلوم و زحمت‌کش استان کرمانشاه در بهره‌مندی عادلانه از منابع طبیعی کشور است و باید در کانون توجه و اقدام قاطع مسئولان ارشد کشور قرار گیرد.