به گزارش جام کوردی، مرز سومار نسبت به برخی از مرزهای قدیمی دیگر کرمانشاه مانند خسروی و پرویزخان، جوان و تازه‌تأسیس به شمار می‌رود؛ مرزی که در دهه اخیر فعالیت تجاری در آن آغاز شد اما به‌سرعت رشد کرد و توانست خود را از برخی مرزهای دیگر جلوتر بیندازد.

سال گذشته از مجموع صادرات ۳.۴ میلیارد دلاری کرمانشاه، سهم مرز سومار نزدیک به ۹۰۰ میلیون دلار، یعنی معادل بیش از یک‌چهارم کل صادرات استان بوده است و بنا به عقیده کارشناسان، این مرز می‌تواند در زمان کوتاهی از صادرات یک میلیارد دلار در سال نیز عبور کند.

در پنج‌ماهه امسال نیز حدود ۳۰۰ میلیون دلار کالا از سومار صادر شده و این مرز پس از خسروی و پرویزخان، سومین مرز صادراتی کرمانشاه شد.

یکی از مهم‌ترین مزیت‌های مرز سومار، دسترسی کوتاه و مناسب آن به بخش عربی عراق است و می‌تواند بعد از خسروی، دومین مرز مهم کرمانشاه برای تعامل با بخش عربی عراق، خصوصاً پایتخت این کشور باشد، زیرا فاصله مرز سومار با بغداد تنها حدود ۱۵۰ کیلومتر است.

اخیراً استاندار کرمانشاه رایزنی‌هایی درباره ایجاد منطقه ویژه اقتصادی سومار را در دستور کار قرار داده و حتی چندی قبل در دیدار خود با دبیر شورای‌عالی مناطق آزاد و ویژه اقتصادی کشور بر این موضوع تأکید کرد.

اما راه‌اندازی منطقه ویژه اقتصادی سومار چه مزایایی دارد؟

اگر این منطقه به‌معنای واقعی رشد کند و رونق بگیرد و مانند بسیاری از مناطق ویژه اقتصادی ایران در حوزه تجارت و سرمایه‌گذاری بدرخشد، نه‌تنها اقتصاد گیلانغرب را متحول خواهد کرد بلکه نوار مرزی غرب استان و حتی سراسر کرمانشاه را از نظر اقتصادی و زیرساختی ارتقا می‌دهد.

دیگر خبری از بیکاری جوانان گیلانغربی نخواهد بود و حتی جوانان دیگر نقاط استان نیز برای کار به سمت سومار هجوم می‌برند و مشغول می‌شوند.

این منطقه می‌تواند محلی برای سرمایه‌گذاری‌های مشترک بین ایران و عراق در خاک ایران باشد و نه‌تنها یک بارانداز بزرگ برای صادرات و واردات کالاها در استان باشد، بلکه از همه مهم‌تر، صنایع بزرگ یکی پس از دیگری در این منطقه اجرا شود و صنایع پایین‌دستی آنها نیز زنجیروار تکمیل گردد.

اما منطقه ویژه اقتصادی سومار چند پاشنه‌آشیل نیز دارد که مهم‌ترین آن تکمیل نبودن زیرساخت‌های اولیه این منطقه است. همین حالا نیز راه دسترسی مناسبی به مرز سومار از جاده گیلانغرب وجود ندارد و اگر قرار باشد این منطقه به یک هاب تجارت تبدیل شود، حتماً نیازمند ارتقای زیرساخت‌های مرزی خواهد بود و با زیرساخت‌های فعلی نمی‌توان کاری از پیش برد.

از سوی دیگر، همین حالا در کرمانشاه منطقه آزاد تجاری قصرشیرین و منطقه ویژه اقتصادی اسلام‌آبادغرب را داریم که بعد از چندین سال هنوز آن‌طور که باید به رونق نرسیده و شکوفا نشده‌اند و حتی در زمینه برخی از زیرساخت‌ها با چالش مواجه هستند.

نباید اجازه داد اضافه شدن یک منطقه ویژه اقتصادی جدید و تعدد مناطق باعث شود به منطقه ویژه اقتصادی سومار هم نتوانیم آن‌طور که باید رسیدگی کنیم و این منطقه هم در نهایت تنها نامی روی کاغذ بماند؛ ظرفیتی که در همه جلسات از آن نام ببرند اما در عمل هیچ کمکی به رونق اقتصادی منطقه و استان نکند.

نهایی کردن این منطقه حتماً باید با برنامه‌ریزی و آگاهی کامل باشد، نه اینکه منطقه ویژه اقتصادی سومار نیز به‌عنوان یک پروژه نیمه‌تمام دیگر، روی دست کرمانشاه بماند.

فائزه معصومی

کد: ۱۴۰۴/۱۰۴