به گزارش جام کوردی، در حالی‌که اخیرا روستاهای شفیع‌آباد کرمان، کندلوس مازندران و سهیلی قشم از سوی سازمان جهانی گردشگری به‌عنوان بهترین روستاهای جهانی گردشگری معرفی شده‌اند، نام کرمانشاه با سبقه‌ی فرهنگی، طبیعی و آیینی خود در این فهرست به چشم نمی‌خورد؛ غیبت تلخی که بیش از هر چیز، به ضعف برنامه‌ریزی و کم‌توجهی مسئولان برمی‌گردد.
کرمانشاه با بیش از ۲۷۰۰ روستا، یکی از غنی‌ترین استان‌های کشور از نظر تنوع طبیعی و فرهنگی محسوب می‌شود.
از این تعداد، ۱۴ روستا به‌عنوان روستای هدف گردشگری شناخته شده‌اند و بیش از ۱۰۰ روستا قابلیت تبدیل شدن به مقاصد گردشگری را دارند.
مناطقی چون پاوه، اورامانات و پالنگان نه‌تنها در منظر طبیعی و معماری کم‌نظیرند، بلکه در آیین‌های بومی، موسیقی محلی و تنوع غذایی جایگاهی ویژه دارند؛ همان مؤلفه‌هایی که امروز در جهان، شاخصه‌های انتخاب روستاهای گردشگری محسوب می‌شوند.
با وجود ۵۰ اقامتگاه بوم‌گردی و صدها خانه‌ی روستایی فعال در حوزه‌ی گردشگری، همچنان شاهد نبود سیاستی منسجم برای معرفی و ثبت بین‌المللی این ظرفیت‌ها هستیم.
این در حالی‌ست که میراث فرهنگی کرمانشاه در سال‌های اخیر، در حوزه‌ی گردشگری روستایی بیش‌تر درگیر پروژه‌های کوچک و کم‌اثر بوده تا برنامه‌های هدفمند و پایدار.
ثبت جهانی روستاهای کرمانشاه نه‌تنها به جذب گردشگر، بلکه به توسعه‌ی اقتصادی، احیای صنایع‌دستی و جلوگیری از مهاجرت روستاییان کمک خواهد کرد.
اما برای تحقق این هدف، باید چشم‌اندازی واقعی، بودجه‌ای مشخص و اراده مدیریتی وجود داشته باشد.
روستاهایی چون کندوله، ساتیاری، خانقاه، زردویی، هجیج، نجار، پیران، شالان، فش، برناج، ورمقان، نژیوران و... گنجینه‌هایی زنده‌اند که هر یک می‌توانند برند گردشگری منطقه شوند.
اگر کرمانشاه شهر خلاق خوراک نام گرفته و روستاهایش با جشن‌های بومی چون انار و انگور و سیب هر سال میزبان جمعی از دوستداران فرهنگ و طبیعت‌اند، پرسش این‌جاست که چرا هیچ‌یک از این روستاها سهمی از عنوان «روستای جهانی گردشگری» ندارند؛ به‌ویژه آنکه از نگاه سازمان گردشگری، کرمانشاه بیش از هر چیز با زیرساخت‌های گردشگری و عشایری‌اش شناخته می‌شود.
شاید وقت آن رسیده باشد که مدیران گردشگری استان، به‌جای برگزاری آیین‌های تشریفاتی و تکراری، نگاهی توسعه‌محور و بین‌المللی به ظرفیت‌های روستایی کرمانشاه داشته باشند؛ چراکه هر روز تأخیر، فرصتی از این دیار می‌گیرد و از سهم ایران در معرفی گنجینه‌های فرهنگی‌اش می‌کاهد.
لیلا سعدوندی
۱۴۰۴/۱۰۱