جام کوردی- نادیده‌گرفتن رسانه رسمی ایران در عراق در مراسم تجلیل از خبرنگاران اربعین، بار دیگر پرسش‌هایی جدی درباره عدالت فرهنگی و نگاه سلیقه‌ای به رسانه‌ها در کرمانشاه ایجاد کرده است؛ موضوعی که فراتر از یک غفلت ساده، نشانه‌ای از رویکرد ناعادلانه و گزینشی در مدیریت فرهنگی استان به نظر می‌رسد.
آیین تجلیل از خبرنگاران فعال در مراسم اربعین امسال، چهارشنبه هفته گذشته در سالن شهدای دولت استانداری کرمانشاه برگزار شد؛ مراسمی که مزین به حضور استاندار، مدیران فرهنگی و جمعی از اصحاب رسانه بود.
در این میان اما، "جام کوردی" غایب بزرگ مراسم بود؛ رسانه‌ای که تنها نماینده رسمی ایران در عراق محسوب می‌شود و سالهاست که در مناطق کردنشین عراق جایگاه ویژه‌ای بدست آورده اما همچنان در خانه‌ی خودش غریب است!
از طرفی تنها یک مرور ساده بر عملکرد رسانه‌ها در ایام اربعین کافی‌ست تا واقعیت روشن شود؛ با یک جست‌وجوی کوتاه در کانال تازه‌تأسیس جام کوردی، بیش از ۱۰۶ خبر، گزارش، گفت‌وگو و تحلیل درباره اربعین، زائران، مرز خسروی و ابعاد فرهنگی این رویداد قابل مشاهده است.
جام کوردی در این مدت، از روایت‌های میدانی گرفته تا گزارش‌های تحلیلی، فرهنگی و اجتماعی فارغ از توان خود به این موضوع پرداخته و نقشی جدی در معرفی ظرفیت‌های استان و بازتاب شکوه اربعین ایفا نموده است.
با این وجود، چگونه است که نامی از این رسانه در فهرست تقدیرشدگان به چشم نمی‌خورد؟
البته ما نیازمند تقدیر و تمجید نیستیم و هرچه در این مدت انجام شده وظیفه حرفه‌ای و رسانه‌ای جام کوردی بوده است.
زیرا انعکاس حضور زائران، معرفی ظرفیت‌های مرز خسروی و نقش‌آفرینی فرهنگی در مسیر اربعین را افتخار خود دانسته و می‌دانیم.
اما آنچه مایه تأسف است، تداوم برخوردهای سلیقه‌ای و گزینشی با رسانه‌هاست؛ رویکردی که متأسفانه در سال‌های اخیر در فضای فرهنگی استان، پررنگ‌تر از همیشه خود را نشان می‌دهد.
اکنون پرسش این است: مبنای انتخاب خبرنگاران و رسانه‌های تجلیل‌شده چه بوده است؟
آیا شاخصی مشخص برای انتخاب وجود داشته یا این تقدیرها نیز مانند بسیاری از برنامه‌های فرهنگی استان، بر پایه روابط و سلیقه‌های اداری تنظیم می‌شود؟
وقتی رسانه‌ای با مجوز رسمی در عراق تمام توان خود را صرف بازتاب حضور زائران و معرفی مرز خسروی می‌کند، نادیده گرفتن آن در چنین مراسمی نه یک "غفلت ساده"، بلکه نشانه‌ای از بی‌عدالتی در مدیریت فرهنگی استان است!
ما البته انتظار نداریم مدیرکل ارشاد پاسخی به ما بدهد؛ سابقه‌ی یک‌سال سکوت او در برابر نقدها و پرسش‌های مکرر این رسانه، گواه همین بی‌اعتنایی است.
اما انتظار می‌رود استاندار محترم کرمانشاه، به‌عنوان مدیر ارشد استان، این نادیده گرفتن‌ها را ببیند و به زیرمجموعه فرهنگی خود تذکر دهد که شأن رسانه‌ها را به روابط محدود اداری تقلیل ندهند.
حال بگذریم از اینکه شنیده می‌شود، برخی مؤسسات نورچشمی به نام فعالیت‌های اربعین و تقدیر از خبرنگاران، مبالغ هنگفتی به جیب می‌زنند؛ در حالیکه این استان بیش از ۱۰۰ مؤسسه فرهنگی فعال دارد که بدون حمایت و تنها با عشق و تعهد مشغول خدمت‌اند.
سؤال ساده اما جدی است: این مؤسسات نوپا و نوکیسه که یک‌شبه ره صدساله می‌پیمایند، بر طبل کدام حرکت فرهنگی می‌کوبند و پشتوانه‌شان چه کس یا چه کسانی‌ست؟
بی‌تردید، اربعین فرصتی برای نمایش ایمان و همدلی است، نه صحنه‌ای برای تبعیض و سلیقه‌گرایی.
امید است مدیران فرهنگی استان پیش از سخن گفتن از "جهانی‌سازی پیام اربعین"، ابتدا عدالت رسانه‌ای در همین استان را تمرین کنند.
زیرا جهانی شدن از "اینجا" آغاز می‌شود، از جایی که صدای رسانه‌های مستقل باید شنیده شود، نه در خفا بر آن مهر خاموشی بزنند!