به گزارش جام کوردی، خدیجه جشنپرور که نخستین فرماندار زن استان کرمانشاه و از مدیران اهلسنت شناخته میشود، در دوره مسئولیت خود در شهرستان روانسر، رویکردی مبتنی بر مشارکت مردمی، تسهیلگری دولت و پیوند همزمان توسعه اجتماعی و اقتصادی را دنبال کرده است.
قرار گرفتن نام او در فهرست ۱۳ حکمران زن برگزیده کشور، فرصتی است برای بازخوانی تجربهای که بر شنیدن صدای مردم، نوآوری در حکمرانی محلی و عبور از نگاههای کلیشهای به مدیریت استوار بوده است.
در گفتگوی پیشرو، او به عنوان نخستین فرماندار زن استان که حالا در سطح ملی نیز برگزیده شده است، از مسیر این تجربه، چالشها، دستاوردها و نگاه خود به آینده این مسئولیت خطیر سخن میگوید.
- شما بهعنوان تنها فرماندار زنی که امسال تجلیل شدید، مهمترین عامل موفقیت خود را در حکمرانی محلی چه میدانید؟
اگر بخواهم صادقانه بگویم، موفقیت روانسر نه از من، بلکه از مردم شروع شد. از روزی که پا در این مسئولیت گذاشتم، تلاش کردم چشم و گوشم را به سمت کسانی باز کنم که صدایشان کمتر شنیده میشود.
همین نگاه بود که با رویکرد دولت «وفاق ملی، صدای بیصداها» پیوند خورد و مسیر تازهای برایمان ساخت.
هر بار که در روستاها کنار مردم نشستم و حرف دلشان را شنیدم، فهمیدم تصمیم درست همیشه از دل میدان بیرون میآید. حمایت استاندار، همراهی نماینده اورامانات و اعتماد مردم، ستونهایی بودند که توانستم بر آنها تکیه کنم.
اگر امروز کاری پیش رفته، به پشتوانه همین اعتماد جمعی است، نه فردی به نام فرماندار.
- در ارزیابی ستاد حکمرانی، «نوآوری» یکی از شاخصهای انتخاب شما بوده است. لطفا نمونهای مشخص از نوآوری در مدیریت روانسر را بیان کنید.
نوآوری برای من یعنی به مردم بگوییم: «شما فقط مخاطب تصمیمها نیستید؛ شریک تصمیمگیری هستید.» به همین دلیل تلاش کردیم جوانان، خیرین، معتمدین، زنان و اقشار مختلف را در کنار دستگاههای اجرایی قرار دهیم و یک مسیر مشترک بسازیم.
وقتی برای نخستینبار دیدم گروهی از مردم، هزینه تکمیل یک پروژه فرهنگی یا اجتماعی را در کنار دولت تقبل میکنند، متوجه شدم از مرحله انتظار عبور کردهایم و وارد مرحله ساختن شدهایم.
این روح تازهای بود که در روانسر شکل گرفت و نتیجه آن در عملکرد اجرایی شهرستان نیز قابل مشاهده است.
- در روانسر چگونه توانستید میان توسعه اجتماعی و توسعه اقتصادی پیوند ایجاد کنید؟ مهمترین حرکتی که این پیوند را نشان میدهد چیست؟
توسعه اقتصادی و توسعه اجتماعی، دو روی یک سکهاند و باید همزمان و هماهنگ پیش بروند.
ظرفیتهای بالقوه سرمایهگذاری در روانسر، اگر با سیاستهای مؤثر مانعزدایی و تسهیلگری همراه شوند، میتوانند بالفعل شده و رشد اقتصادی پایدار ایجاد کنند.
این رشد اقتصادی، بستر لازم برای ارتقای شاخصهای اجتماعی را فراهم میکند و در مقابل، توسعه اجتماعی با تقویت سرمایه انسانی، مشارکت عمومی و امنیت اجتماعی، بهرهوری اقتصادی را افزایش میدهد.
ایجاد این تعادل، کلید تحقق توسعه متوازن، پایدار و فراگیر در روانسر است.
- فرمانداری روانسر در سالهای اخیر با چه چالشهای جدی روبهرو بوده و شما کدامیک را اولویت اصلی سال آینده میدانید؟
محدودیت منابع مالی و زیرساختی از مهمترین چالشهای سالهای اخیر بوده که گاهی روند توسعه را کند کرده است.
اما در کنار این محدودیتها، سرمایهای بیبدیل در روانسر وجود دارد و آن مردم هستند؛ مردمی توانمند، باانگیزه و سختکوش.
روانسر را میتوان بهشت سرمایهگذاری ایران دانست؛ سرشار از ثروتهای طبیعی و انسانی.
اولویت ما در سال آینده، تسهیل مسیر سرمایهگذاری و حذف موانع اداری است تا این ظرفیتها با اتکا به مردم و در سایه توکل به خداوند متعال، به دستاوردهای ملموس تبدیل شوند.
- بهعنوان نخستین فرماندار زن استان و یک مدیر اهلسنت، چه پیام یا تجربهای برای زنان جوان کرمانشاه دارید که به دنبال ورود به عرصه مدیریت و حکمرانی هستند؟
تجربه من نشان داده است که حمایت مدیریت ارشد استان و نماینده مردم، نقش تعیینکنندهای در موفقیت مدیران دارد و خوشبختانه از این حمایتها بهرهمند بودهام.
امیدوارم بتوانم امانتدار خوبی برای این اعتماد باشم و مسیر ارتقای سهم مدیریتی بانوان در استان هموارتر شود.
ایران، فارغ از جنسیت، قومیت و مذهب، متعلق به همه ماست و مبنای مدیریت باید شایسته سالاری و کارآمدی باشد؛ بدون مرزبندیهای محدودکننده و تنها با هدف ساختن ایرانی سربلند و پرافتخار.
- شما علاوه بر مسئولیت سنگین فرمانداری، یک مادر هستید. در روزهایی که فشار کاری بالاست، چگونه میان نقش مدیریتی و نقش مادری تعادل برقرار میکنید؟ این مسیر چه تأثیری بر زندگی شخصیتان گذاشته است؟
مدیریت همزمان مسئولیت فرمانداری و نقش مادری، چالشی بزرگ اما ارزشمند است.
بدون حمایت بیدریغ و همراهی صمیمانه همسرم، هرگز طی کردن این مسیر برایم ممکن نبود.
او پشتیبان اصلی من بوده و بخش مهمی از موفقیتهایم مرهون فداکاریهای اوست.
در روزهایی که فشار کاری بالاست، این همراهی باعث میشود با آرامش و تمرکز بیشتری به خدمت بپردازم.
این حمایت، نیروی محرکی است که تعادل میان زندگی شخصی و مسئولیت اجتماعی را برایم ممکن کرده و من صمیمانه قدردان آن هستم.
گفتگو-لیلا سعدوندی
۱۴۰۴/۱۰۱