به گزارش جام کوردی- برای کرمانشاهیانی که هشت سال جنگ تحمیلی، تهاجم منافقین در سال ۱۳۶۷ و زلزله ۷/۳ ریشتری سال ۱۳۹۶ را تجربه کرده‌اند، «زندگی در شرایط سخت و بحرانی» واژه‌ای غریب نیست.
در زمان جنگ هشت‌ساله، مردم شهرهای گیلانغرب، سرپل ذهاب، قصرشیرین، نفت‌شهر، سومار، خسروی و بخشی از مناطق مرزی اورامانات آواره شدند و شهر و دیار خود را ترک کردند. دیگر شهرها نیز مدام در زیر بمباران هواپیماهای عراقی قرار داشتند.
در مرداد ۱۳۶۷، مردمی که پس از پایان جنگ به خانه‌های‌شان بازگشته بودند، بار دیگر با حمله منافقین روبه‌رو شدند و مردم شهرهای سرپل ذهاب، کرندغرب، اسلام‌آباد و حتی کرمانشاه راهی شهرهای دیگر شدند.
در سال ۱۳۹۶ نیز زلزله‌ای مخرب مردم ۱۱ شهر استان را درگیر کرد، سرپل ذهاب و ازگله را ویران ساخت و مردم را به زندگی زیر چادر وادار کرد. امروز هم مردم این استان به همراه دیگر هم‌وطنان درگیر جنگی ناخواسته‌اند که مشکلات زیادی از نظر روحی و روانی به بار آورده است. اما راه‌حل برون‌رفت از این بحران چیست؟ چه باید کرد؟
"زهرا احسانی" کارشناس ارشد روان‌شناسی، در این خصوص به جام‌کوردی گفت: بخش زیادی از استرس و نگرانی از طریق بزرگ‌ترهای خانواده به بچه‌ها منتقل می‌شود زیرا کودکان به والدین خود به‌عنوان پناهگاهی امن نگاه می‌کنند و به‌شدت حرکات، رفتار و گفتار آن‌ها را زیر نظر دارند. بنابراین بزرگ‌ترها باید ضمن رعایت اصول ایمنی، خونسردی خود را حفظ کنند.
او افزود: بخشی از این استرس ناشی از پیگیری مداوم اخبار و تحلیل‌هایی است که در فضای مجازی پخش می‌شود و رفتار والدین را تحت تأثیر قرار می‌دهد. بارها پیش آمده والدین با هیجان خاصی در حضور فرزندان درباره اتفاقات جنگ صحبت می‌کنند و همین مسئله آسیب‌های روحی و روانی برای کودکان به دنبال دارد که ممکن است آثار سوء آن در درازمدت آشکار شود.
دکتر "محمد ذاکری‌نسب" فعال اجتماعی و فرهنگی نیز معتقد است: ما بحران‌های زیادی دیده‌ایم، چه در سطح خانواده و اطرافیان و چه در سطح جامعه. باید از تجربه‌های گذشته به‌خوبی استفاده کنیم و تا حد امکان اوضاع را مدیریت کنیم. ما بر اساس فرهنگ بومی و کردی خود همیشه در مواقع حساس به داد یکدیگر رسیده‌ایم. همان‌طور که در دوران جنگ، بخشی از مردم آواره تا سال‌ها مهمان دیگر شهرها بودند، امروز هم مردم روستاها و مناطق امن‌تر باید با همان فرهنگ مهمان‌نوازی در کنار آسیب‌دیدگان باشند.
او افزود: نباید رفتار بخش کوچکی از جامعه که به احتکار مواد غذایی در شرایط بحرانی دست می‌زنند، معیار قضاوت قرار گیرد. حضور اصناف منصف که در این شرایط در کنار مردم بوده‌اند و به ارائه خدمات پرداخته‌اند، یک رفتار ارزشمند است. در بحران اخیر هم دیدیم که مشکلی بابت تهیه مواد غذایی ایجاد نشد که این نشان‌دهنده همدلی مردم در شرایط سخت است.
"حسن رحیمی" جامعه‌شناس، نیز با اشاره به شعر «بنی‌آدم اعضای یکدیگرند» اظهار کرد: شاهد بودم بسیاری از صاحب‌خانه‌ها و مالکان مغازه‌ها در این ماه‌های سخت از دریافت اجاره خودداری کردند و این همان رفتار ناب برگرفته از فرهنگ اصیل ایرانی است. حتی برخی رستوران‌ها و هتل‌ها قیمت‌ها را افزایش ندادند و امکانات خود را ارزان یا رایگان در اختیار مردم قرار دادند.
او ادامه داد: دیدیم که نانواهای زحمتکش تا نیمه‌شب دست از کار نکشیدند. این همان روحیه همدلی است که باید فراگیرتر شود. ما دارای فرهنگی غنی از مهمان‌نوازی و دستگیری هستیم و تا وقتی این وحدت و همدلی زیر سایه واژه زیبای «وطن» باشد، هیچ قدرتی یارای شکست ما را ندارد.
گزارش از رضا جمشیدی