به گزارش جام کوردی به نقل از الصباح، محمود خوشناو از رهبران حزب اتحادیه میهنی کردستان عراق در این خصوص گفت: ما انتظار داشتیم موعد برگزاری انتخابات بعد از تعطیلات عید قربان مشخص و حتی بین ماه‌های سپتامبر تا اکتبر برگزار شود اما هیچ تغییری در دولت اقلیم صورت نگرفته است و تا پس از برگزاری انتخابات توافق بر سر برنامه‌های جدید حاصل نخواهد شد.
این مقام اتحادیه میهنی کردستان افزود: احزاب اقلیم منتظر تعیین موعد جدید انتخابات و تصویب آن بعد از تعطیلات عید هستند ضمن آنکه همه صحبت‌ها در حد گمانه‌زنی است و هیچ کدام از تاریخ‌های پیشنهادی تایید نشده‌اند.
محمود خوشناو خاطر نشان کرد: قرار است تاریخ تعیین شده از محدوده 25 اوت تا 10 سپتامبر سال جاری فراتر نرود زیرا عدم برگزاری انتخابات پیامدهایی منفی درپی خواهد داشت و از جمله به بی‌ثبات‌سازی پایه دمکراسی و جابه‌جایی قدرت و مشروعیت نهاد‌ها منجر خواهد شد و ضروری است که یک دولت جدید برای مقابله با چالش‌ها و برطرف کردن اختلافات داخلی وجود داشته باشد.
در همین زمینه زیرک رحمان نویسنده و روزنامه نگار کرد عراقی از روند سیاسی در اقلیم با توجه به وجود بحران‌های منطقه‌ای به شدت انتقاد و تاکید کرد که برگزاری انتخابات، ساده‌ترین سطوح مشارکت سیاسی در هر جامعه‌ای است و هرچه میزان مشارکت در آن بیشتر باشد نشان از زنده بودن و پویایی این روند است اما متأسفانه انتخابات پارلمانی در اقلیم کردستان از زمان انتفاضه ۱۹۹۱ تا کنون با موانعی روبرو بوده است.
این روزنامه‌نگار کرد عراقی از به تعویق افتادن موعد انتخابات انتقاد و در عین حال تاکید کرد: ما شاهد آن بوده‌ایم که هر دوره از پارلمان به شکل غیرقانونی فعالیت‌های خود را تمدید کرده است در حالی که ما هم اکنون به علت تمدید فعالیت‌های پارلمان و حکم دادگاه فدرال مبنی بر مغایر دانستن این اقدام با قانون اساسی عراق با نوعی خلأ سیاسی روبرو هستیم.
زیرک رحمان در ادامه خاطر نشان کرد، اقلیم کردستان اکنون با بحران مالی از جمله در زمینه پرداخت حقوق‌ها و دستمزدها روبرو است و در واقع پارلمانی برای پیگیری مسأله وجود ندارد و با توجه به تخطی مستمر از مهلت‌های قانونی، قوه مقننه نفوذ و ارزش سیاسی گذشته را از دست داده است.
وی در پایان تاکید کرد، بحران‌های کنونی در اقلیم کردستان بر میزان اقبال و مشارکت سیاسی و اجتماعی در انتخابات تاثیر گذار بوده بطوریکه موضوع برگزاری انتخابات پارلمانی نزد اکثریت کرد‌ها به یک مسأله ثانویه تبدیل شده است.
