به گزارش جام کوردی، گسترش قاچاق مواد خوراکی غیرحلال به کشور و تبلیغات ماهواره ای، بازار جدیدی را برای فروش چنین محصولاتی فراهم کرده است. حالا دیگر پیدا کردن چنین کالاهایی کار چندان مشکلی نیست. کافی است تا سری بزنیم به برخی وب سایت‌ها و تارنماهای داخلی و فروشگاه‌های پروتئینی آنلاین و هم از ارزش تغذیه ای این آبزیان حرام گوشت آگاه شویم و هم بتوانیم تعدادی از آن‌ها را سفارش دهیم.
دکتر محمد احمدی، متخصص بهداشت مواد غذایی و رئیس شورای نظام دامپزشکی مازندران می‌گوید: رسیدگی به محصولات خوراکی غیرحلال، متولی مشخصی ندارد اما سازمان دامپزشکی باید از ارائه محصولات غیرحلال خام دامی در فروشگاه‌ها و سطح عرضه، جلوگیری کند.
اتفاق نظر علم و دین در مورد گوشت آبزیان حرام
سید محسن منصوری، کارشناس علوم دینی می‌گوید: طبق مبانی دین اسلام که در فتاوای مراجع معظم تقلید بیان شده، خوردن گوشت صدف، خرچنگ(کرب)، هشت پا، لابستر(شاه میگو)، لاک پشت، قورباغه، کوسه ماهی، حلزون، ماهی مرکب (کالاماری)، عروس دریایی و حتی مصرف خوراکی روغن این فراورده‌ها حرام است، اما ماهیان پولک دار و میگو حلال است و مانعی برای مصرف ندارند. این کارشناس ضمن توصیه اسلام به مصرف فراورده‌های غذایی سالم و پاک می‌گوید: در روایات ما از معصومین (ع)، مصرف ماهی‌های بدون فلس و سایر جانداران دریایی جز میگو نهی شده است و از حکمت‌های منع مصرف ماهیان بدون پولک از دیدگاه علمی که اسلام مورد توجه قرار داده گوشتخوار بودن، مردار خوار بودن و آلودگی بدن و گوشت این آبزیان به دلیل نبود پولک است.
آلودگی آبزیان حرام‌گوشت
ماهی‌های پولک دار، گیاه خوار بوده و به واسطه فلس‌ها از آلودگی‌های دریا در امان هستند. همچنین چون هر موجود آبزی بدون فلس، قادر است به اعماق دریا نفوذ کند و در عمق، دفع فضولات به راحتی مقدور نیست، مواد زائد و دفعی بدن این موجودات در عمق اب قابلیت بازجذب دارند و این امر سبب افزایش بار آلودگی‌های میکروبی و سمی در گوشت این جانداران می شود.
این در حالی است که ماهی‌های پولک دار به دلیل دارا بودن فلس، توانایی انتقال به آب‌های عمیق را ندارند و بر این اساس به راحتی مواد زاید و فضولات بدنی اشان را در سطح آب دفع می‌کنند. همچنین حکمت‌های بسیار زیاد دیگری در منع خوردن غذاهای حرام وجود دارد. از جمله تأثیری که این خوردنی‌ها در روح و روان انسان‌ها دارند. این مجموعه دلایل مکشوف و مخفی باعث شده که در شرع مقدس ما از روی حکمت و علم و احاطه کامل پروردگار، جواز به خوردن هر چیزی داده نشود. در برخی مواقع، حکمت‌هایی وجود دارد که انسان به هیچ عنوان نمی‌تواند به تمامی آن‌ها پی ببرد و از آن جا که معتقدیم احکام شرعی از طرف خداوند حکیم به وسیله پیامبر یا معصومین بیان شده است، باید به آن التزام داشته و عمل کنیم.
