بە گزارش جام کوردی، عبدالله اوجالان رهبر زندانی حزب کارگران کوردستان (پ‌ک‌ک) روز پنج‌شنبه ٩ اسفند ١٤٠٣، در آخرین دیدار خود با هیئت ایمرالی پیامی منتشر کرد و طی آن از پ‌ک‌ک خواست با تشکیل کنگره برای ادغام در جامعه و دولت آماده شود و خود را منحل کرده سلاح را زمین بگذارد.
متن پیام عبدالله اوجلان کە توسط احمد تورک در حضور رسانه‌ها قرائت شد، به این شرح است:
“پ‌ک‌ک در بستری متولد شد که متأثر از قرن بیستم به‌عنوان خشونت‌بارترین قرن تاریخ، دو جنگ جهانی، سوسیالیسم واقعی و فضای جنگ سرد در سراسر جهان، انکار واقعیت موجودیت کوردها، و محدودیت‌های ناشی از ممنوعیت‌ها در زمینه‌ی آزادی‌ها، به‌ویژه آزادی بیان بود.
از نظر تئوری، برنامه، راهبرد و تاکتیک، تحت‌تأثیر شدید واقعیت نظام سوسیالیستی واقعی قرن قرار گرفت. فروپاشی سوسیالیسم واقعی به دلایل داخلی در دهه‌ی ۱۹۹۰، از بین‌رفتن انکار هویت در کشور، و پیشرفت‌های حاصل شده در آزادی بیان، منجر به بی‌معنایی و تکرار بیش از حد پ‌ک‌ک شد. در نتیجه، همانند مشابه خود، عمر خود را به پایان رسانده و انحلال آن ضروری شده است.
در روابط کوردی-ترکی؛ ترک‌ها و کوردها در طول بیش از هزار سال تاریخ، برای حفظ موجودیت خود و ایستادگی در برابر قدرت‌های هژمونیک، همواره اتحادی را که جنبه‌ی داوطلبانه‌ی آن پررنگ‌تر بود، ضروری می‌دانستند.
در۲۰۰ سال اخیر مدرنیته‌ی سرمایه‌داری، تجزیه‌ی این اتحاد را هدف اصلی خود قرار داده است. نیروهای تحت تأثیر، همراه با بنیان‌های طبقاتی خود، خدمت به این هدف را اصل قرار داده‌اند. این روند با تفاسیر یکسان‌سازی جمهوری تسریع شده است. وظیفه‌ی اصلی امروز، بازسازی این رابطه‌ی تاریخی است که با تأثیرگذاری در روحیه‌ی برادری و بدون نادیده‌گرفتن اعتقادات در حال حاضر بسیار شکننده شده است.
نیاز به جامعه‌ی دموکراتیک اجتناب‌ناپذیر است. پ‌ک‌ک که طولانی‌ترین و گسترده‌ترین جنبش شورش و خشونت در تاریخ جمهوری است، قدرت و پایگاه خود را از بسته بودن کانال‌های سیاست دموکراتیک به دست آورده است.
راه‌حل‌های دولت-ملت جداگانه، فدراسیون، خودمختاری اداری و فرهنگی که نتیجه‌ی اجتناب‌ناپذیر گرایش افراطی ملی‌گرایانه هستند، نمی‌توانند پاسخگوی جامعه‌شناسی تاریخی جامعه باشند.
احترام به هویت‌ها، آزادی بیان و سازماندهی دموکراتیک آنها، و ساختارهای اجتماعی-اقتصادی و سیاسی که هر گروه برای خود اساس قرار می‌دهد، تنها باوجود جامعه و فضای سیاسی دموکراتیک امکان‌پذیر است.
قرن دوم جمهوری تنها زمانی می‌تواند تداوم پایدار و برادرانه داشته باشد که با دموکراسی تاج‌گذاری شود. برای جستجوی سیستم و تحقق آن، راهی غیر از دموکراسی وجود ندارد و نمی‌تواند وجود داشته باشد. توافق دموکراتیک روش اساسی است.
زبان دوره‌ی صلح و جامعه‌ی دموکراتیک نیز باید متناسب با واقعیت توسعه یابد.
با فراخوان آقای دولت باغچلی، اراده‌ای که آقای رئیس‌جمهور نشان داده‌اند و رویکرد مثبت سایر احزاب سیاسی نسبت به این فراخوان، در این فضای ایجاد شده، من فراخوان به ترک سلاح می‌دهم و مسئولیت تاریخی این فراخوان را بر عهده می‌گیرم.
همانند هر جامعه و حزب معاصر و مدرنی کە موجودیتش بازور به پایان نرسیده است کنگره خود را برای ادغام داوطلبانه با دولت و جامعه تشکیل دهید و تصمیم بگیرید؛ تمام گروه‌ها باید سلاح‌های خود را زمین بگذارند و پ‌ک‌ک باید خود را منحل کند.
سلام‌های خود را به تمام کسانی که به زندگی مشترک باور دارند و به فراخوان من گوش می‌دهند، ابلاغ می‌کنم.”
