بە گزارش جام کوردی، عبدالمجید با اشاره به این موضوع افزوده است: اما مهم‌تر از آن این است که از نظر کیفی نیز متفاوت باشد. و چنین تفاوتی تنها زمانی ممکن خواهد بود که تحول و جهشی در روند ساخت سلاح‌های مورد نیاز آن رخ دهد و برنامه‌هایی برای کاهش بهایی که مردم فلسطین می‌پردازند، تدوین شود؛ چرا که این بها در مراحل مختلف گذشته زیاد بوده و در موج کنونی به اوجی بی‌سابقه رسیده است. بنابراین شایسته نیست که دور بعدی بدون توسعه توانمندی‌های بخش‌های مهندسی نظامی در گروه‌های مقاومت برای ساخت سلاح، و بر پایه تجربه موج کنونی، آغاز شود.
مهم‌ترین درسی که از این تجربه می‌توان گرفت آن است که مقاومت به‌شدت به سامانه‌های ابتکاری دفاع هوایی نیاز دارد، و باید از تجارب انباشته‌شده مهندسان گروه‌های مقاومت که نشان داده‌اند توانمندی‌شان از موجی به موج دیگر افزایش می‌یابد، بهره‌برداری شود. اگر این توانمندی‌ها نبود، مقاومت نمی‌توانست در برابر جنگی تمام‌عیار برای نسل‌کشی که یک سال و نیم به طول انجامید، ایستادگی کند.
زمانی که این جنگ در اکتبر ۲۰۲۳ آغاز شد، برآورد غالب از توان مقاومت برای پایداری بر اساس اطلاعات موجود از نوع و میزان سلاح‌هایی که در اختیار داشتند، بین چهار تا شش ماه بود؛. با این حال، مقاومت بیش از سه برابر زمانی که انتظار می‌رفت دوام آورد و این در حالی بود که به طور کامل توسط دشمن محاصره شده بود و حتی اجازه ورود یک گلوله، چه رسد به قطعه‌ای سلاح، به نوار غزه را نمی‌داد. صرفه‌جویی در استفاده از سلاح‌ها و گلوله‌ها برای این میزان پایداری کافی نبود. این بدان معناست که مهندسان مقاومت خلاقانه از بمب‌ها و گلوله‌های منفجرنشده اسرائیلی و سلاح‌هایی که مبارزان مقاومت از نیروهای اشغالگر به غنیمت گرفته بودند، بهره گرفتند و آن‌ها را با استفاده از فناوری‌های مهندسی نظامی قابل استفاده ساختند.
بر این اساس، می‌توان انتظار داشت که مقاومت در موج آینده خود ـ فارغ از شکل و جهت‌گیری آن ـ از نظر توان تسلیحاتی، به‌ویژه در حوزه دفاعی که می‌تواند هزینه‌ای را که مردم فلسطین برای دستیابی به آزادی و استقلال خود می‌پردازند کاهش دهد، قدرتمندتر و آماده‌تر ظاهر شود.
متن مطلب در الاهرام
