تنها فارغ التحصیل دکترای مدیریت و برنامه ریزی فرهنگی در استان: هنوز شرایط برای مدیریت زنان در فضای اداری کرمانشاه مهیا نیست

شاید عجیب ولی جالب باشد که بدانید تنها فارغ التحصیل دکترای مدیریت و برنامه ریزی فرهنگی در استان ما کرمانشاه کسی نیست جز یک بانوی متولد پنجاه و نه
مهنوش خزایی، زنی که با مدیریت فوق العاده اش دانشگاه علمی کاربردی وابسته به همیاری شهرداریهای کرمانشاه را هم از زیر دین و بدهی بیرون آورد و هم عدد دانشجوهای ثبت نامی را تا 6 برابر افزایش داد.
او حالا در دو دانشگاه آزاد و علمی کاربردی کرمانشاه تدریس می کند و دیگر مدیر این مجموعه آموزشی نیست چون با دستور سازمان اداری استخدامی کشور مبنی بر انحلال مراکز علمی کاربردی وابسته به دستگاههای اجرایی، این مرکز اسفند سال گذشته رسما در کرمانشاه تعطیل شد.
خزایی به جام کوردی می گوید: طی 4سالی که مدیریت دانشگاه با من بود سختی های بسیاری را پشت سرگذاشتم و همه تلاشم آن بود که کارها خوب پیش برود اما نهایتا با یک دستور ملی این مرکز آموزشی تعطیل شد.
وی در پاسخ این سوال که کار کردن به عنوان یک مدیر در فضای مردسالارانه کرمانشاه چگونه است اظهار می کند: فضای کار برای زنان در استان ما بویژه به عنوان مدیر هنوز فراهم نیست و من سختی ها و چالش های بسیاری را پشت سرگذاشتم که تاثیر منفی زیادی بر روح و روان و حتی سلامت جسمی ام گذاشت، با این حال چون ذاتا جنگجو و مقاوم هستم جا خالی نکردم و ادامه دادم.
او البته یادآور می شود که به لحاظ تجربه ناخوشایند گذشته دیگر حاضر به همکاری با مجموعه همیاری شهرداریها و یا هر فضای دولتی که سیاست جای فرهنگ در آن را بگیرد نیست.
شاید به همین دلیل هم بود که به رغم انحلال دانشگاه علمی کاربردی وابسته به همیاری شهرداریها او دیگر تمایل و انگیزه ای برای همکاری با سازمان همیاری نداشت.
به نظر خزایی فضای کاری و دانشگاهی در رازی و دانشگاه آزاد کرمانشاه مهیا تر است و سلامت و مطلوبیت بیشتری برای فعالیت زنان دارد.
این بانوی علمی فرهنگی، حالا البته در آستانه یک اقدام ارزشمند دیگر است. او قرار است به زودی مدرسه ای را برای دختران مقطع اول متوسطه در شهر کرمانشاه تاسیس کند.
مدرسه ای که در کنار آموزش کتب درسی برنامه های جالب توجهی برای پرورش و تربیت دختران خواهد داشت و شرایطی مهیا می کند تا دانش آموزان درآستانه جوانی رفتارهای شهروندی، اصول اولیه زندگی و چگونه زندگی کردن، نحوه اندیشیدن و دیگر نیازهای مهم و اساسی جامعه را بیاموزند.
به نظر می رسد فعالیت چنین مدارسی در کرمانشاه و در شرایطی که یافته های دانش آموزان در مدارس محدود به محتوای کتب درسی است که گاها با نیازهای جامعه امروزمنافات دارد یک نیاز اساسی محسوب می شود و باید شرایطی فراهم کرد تا خلاء موجود در سیاستگذاریهای آموزشی کشور با شکل گیری و فعالیت چنین مدارسی در استان مرتفع شود.
گفتگو- لیلا سعدوندی