به گزارش جام کوردی، سفر معاون محترم رئیس‌جمهور به روستای داریان و تأکید ایشان بر حمایت از بوم‌گردی، صنایع دستی، انرژی‌های پاک و صادرات تولیدات محلی، در نگاه نخست امیدبخش است، اما در غیاب زیرساخت‌های پایه، اسناد راهبردی و ردیف بودجه مشخص، این سخنان بیش از آنکه نوید توسعه باشد، تکرار وعده‌هایی است که سال‌هاست شنیده می‌شوند و بر زمین می‌مانند.
مردم داریان و روستاهای هورامان و اورامانات با چالش‌های زیربنایی جدی روبه‌رو هستند؛ از جاده‌های ناایمن گرفته تا نبود خدمات گردشگری پایه، ضعف شبکه انرژی، و نبود زیرساخت‌های ارتباطی پایدار. چگونه می‌توان بدون این مقدمات از رونق بوم‌گردی یا صادرات صنایع دستی سخن گفت؟
هیچ نشانی از تخصیص ردیف بودجه مستقل برای توسعه گردشگری پاوه و اورامانات در لایحه بودجه ملی دیده نمی‌شود. سندی راهبردی برای گردشگری پایدار منطقه نیز تدوین نشده است که نقش نهادهای محلی، ظرفیت جوامع روستایی و الزامات زیست‌محیطی را مشخص کند.
واقعیت آن است که هورامان را نمی‌توان تنها به چند روستا یا رویداد نمایشی تقلیل داد. این منطقه یک حوزه فرهنگی-تاریخی با ظرفیت‌های کم‌نظیر است که توسعه آن نیازمند نگاه کل‌نگر، پایدار و فراتر از شعارهای سیاسی است.
امیدآفرینی باید مبتنی بر عمل و برنامه باشد، نه صرفاً حضور رسانه‌ای. اگر قرار است مردم به آینده امیدوار شوند، دولت باید صادقانه از چالش‌های موجود سخن بگوید، اولویت‌های توسعه‌ای را شفاف اعلام کند و با تخصیص منابع واقعی، حرکت در مسیر توسعه را آغاز کند.
یادداشت از فردین رحیمی فعال اجتماعی
