به گزارش جام کوردی از شبکه خبری اسکای‌نیوز؛ در یک سال اخیر شاهد جنگ‌ها و درگیری‌های بسیاری بوده‌ایم: حمله بی‌سابقه و ناگهانی حماس به اسرائیل، واکنش رژیم صهیونیستی با بمباران شدید و تهاجم زمینی به غزه، نبردهای مداوم در اوکراین پس از تهاجم تمام‌عیار روسیه و البته جنگ‌های داخلی در سودان و میانمار تنها بخشی از جنگ‌هایی است که دنیا در سال ۲۰۲۳ پشت سر گذاشت.
تنش‌ها در دریای چین جنوبی نیز افزایش قابل توجهی یافت و انتخابات تایوان هم به نوعی یک بار دیگر به دشمنی در این کشور با چین دامن زد.
اسکای‌نیوز در این مطلب این نقاط مشتعل را تجزیه و تحلیل کرده و تلاش کرده به این پرسش پاسخ دهد که «در ادامه سال ۲۰۲۴ در این مناطق چه اتفاقاتی ممکن است روی رخ دهد»؟
جنگ اسرائیل و حماس
آلیستر بونکال خبرنگار خاورمیانه اسکای‌نیوز درباره این جنگ نوشته که تقریباً از روزی که جنگ شروع شده، صحبت‌ها و گمانه‌زنی‌هایی در مورد این‌که «فردای جنگ» چه اتفاقاتی خواهد افتاد، وجود داشته. سوالاتی مانند این که چه کسی غزه را اداره خواهد کرد؟ آیا امکان ایجاد یک کشور مستقل فلسطینی وجود خواهد داشت؟ آیا بنیامین نتانیاهو خواهد توانست جایگاه خود به عنوان نخست‌وزیر اسرائیل را حفظ کند؟ و چه کسی مسئولیت شکست در جلوگیری از حملات حماس را بر عهده خواهد گرفت؟ پس آن روز موعود «فردای جنگ» چه زمانی فرا خواهد رسید؟
در پاسخ به این پرسش‌ها تاکنون تنها یک چیز مشخص بوده- که هرکسی که حتی یک لحظه انتظار یا امید پیروزی اسرائیل را داشته، به احتمال زیاد در فردای این جنگ ناامید خواهد شد. این یعنی حتی اگر یحیی سینوار رهبر نظامی حماس با پرچم سفید از تونل‌های زیرزمینی غزه بیرون بیاید، باز هم نمی‌توان گفت که عملیات نظامی در غزه تمام شده است.
اسرائیل چند ماه پیش سال ۲۰۲۴ را «سال جنگ» اعلام کرده و حالا هم مشخص شده که جارو کردن غزه و نابودی آخرین بقایای حماس ماه‌ها و احتمالاً سال‌ها طول خواهد کشید- البته به شرطی که اصلاً بتواند این کار را انجام دهد.
اوکراین
دایانا مگنای خبرنگار و کارشناس سیاسی اسکای در این زمینه نوشته: با این که رئیس‌جمهور زلنسکی به احتمال زیاد ممکن است اهل پیش‌بینی و پیشگویی و حرف زدن خشک و خالی نباشد، ولی به نظر می‌رسد او هم ارزیابی هوشمندانه و واقع‌بینانه فرمانده ارشدش والری زالوژنی را قبول خواهد داشت- که درباره وضعیت حال حاضر جنگ به اکونومیست گفته که به احتمال زیاد هیچ پیشرفت عمیق و زیبایی وجود نخواهد داشت.
به عبارت دیگر جنگ به بن‌بست خورده است؛ با سنگرهای گل‌آلود یخ‌زده پر از موش‌های صحرایی در حاشیه میدان‌های مین متراکمی در امتداد بیش از ۲۰۰۰ کیلومتر خط مقدم که سربازان گرفتار در آن‌ها توان کوچک‌ترین حرکتی ندارند و بالاسرشان هم بی‌شمار پهپاد مترصد ضربه زدن به آن‌ها هستند. از این نظر می‌توان گفت که در سال ۲۰۲۴ بسیج نیروهای طرفین تکلیف ادامه روند جنگ را روشن خواهد کرد. تصمیمی که بی‌تردید پیامدهای سیاسی پرشماری برای هر دو طرف خواهد داشت، به خصوص که حتي در روسيه نیز عموم مردم آمادگي پرتاب نيروهاي نامحدود به جنگ را ندارند.
تایوان
هلن‌آن اسمیت کارشناس امور آسیا عقیده داردبا این که یکی از نامزدهای پست معاونت ریاست‌جمهوری در انتخابات تایوان، این رای‌گیری را انتخاب بین «جنگ و صلح» توصیف کرده بود؛ اما این محل تردید است که این پیش‌بینی چه‌قدر دقیق می‌تواند باشد و البته این که آیا انتخابات تایوان می‌تواند باعث ایجاد درگیری در آسیا شود؟!
تایوان یک جزیره مستقل است که چین آن را یکی از استان‌های خود می‌بیند. رئیس‌جمهور چین شی جین‌پینگ، بارها تمایل خود را برای «یکپارچه‌سازی دوباره» آن- حتی در صورت لزوم با استفاده از زور- ابراز کرده است. چین حتی از این واقعیت که در تایوان اصلاً انتخابات برگزار می‌شود، رویکردی عمیقاً تحریک‌آمیز می‌داند. به خصوص اگر این انتخابات حکم به پیروزی لای چینگ ته نامزد حزب مترقی دموکراتیک این کشور بدهد- که از نظر پکن فاجعه‌آمیز خواهد بود.
سودان
یسرا الباگیر کارشناس آفریقا با اشاره به این که «سودان یکی از بدترین دوره‌های درگیری‌های داخلی خود را می‌گذراند»؛ نوشته که «بعد از انقلاب سال ۲۰۱۹ علیه دیکتاتور عمرالبشیر، نبرد قدرت در این بزرگ‌ترین کشور آفریقا در نهایت به یک رویارویی انفجاری تبدیل شد- که حداقل ۱۲۰۰۰ نفر را کشته و به صدها هزار نفر آسیب زده است. در شرایطی که میانجی‌گری بین‌المللی برای اطمینان از آتش‌بس پایدار به نتیجه نرسیده؛ انتظار می‌رود که گریز تعداد بیشتری از مردم این کشور را در ماه‌های آینده شاهد باشیم. این یعنی مردمی که در زمان انقلاب شعارهای آزادی، صلح و برابری سر می‌دادند؛ اکنون تنها خواهان صلح و دسترسی به کمک‌های بشردوستانه هستند- و این وضعیت بعید نیست در ماه‌های آینده شدت بیشتری داشته باشد».
اگر این وضعیت تمام نشود، جنگ سودان باعث ایجاد یک بحران انسانی وحشتناک‌تر خواهد شد و چه بسا کل جمعیت این کشور را در سراسر جهان پراکنده کند.
میانمار
حکومت نظامی حاکم در میانمار که با کودتای فوریه ۲۰۲۱ کنترل این کشور را به دست گرفت، با اتحاد ارتش‌های اقلیت‌های شورشی قومی و تسخیر پاسگاه‌های نظامی و تصرف گذرگاه‌های مرزی با چین همسایه با بزرگ‌ترین تهدید مواجه شده است. این اتحاد به دو دلیل قابل توجه است: اول این که گروه‌های مسلح شورشی سال‌های سال مستقل از یکدیگر عمل کرده‌اند و اساساً بیشتر دنبال محافظت از منافع خود بوده‌اند نه جنگیدن برای یک هدف بزرگ‌تر. دلیل دیگر و مهم‌تر هم این است که تا به امروز چین کاری برای جلوگیری از این اتفاقات انجام نداده است. این در حالی است که این کشور در طول سال‌های گذشته به طور رسمی از حکومت نظامی حمایت می‌کرد. اما در ماه‌های اخیر روابطش با دولت نظامی سرد شده و این باعث شده ارتش مجبور شود خودش با نیروهای مخالف مسلح مقابله کرده و در عین حال مقابله با قیام‌های مردمی جاری در سراسر کشور را نیز به عهده داشته باشد.
