بە گزارش جام کوردی، حکیم عبدالکریم عبدالرحیم عضو کنگره ملی کردستان(ک.ن.ک) و عضو کمیته آزادی اوجلان در مورد موضوع روند صلح در ترکیه و همچنین دیدگاه کشورهای دیگر به این موضوع و همزمان احتمال موفقیت آن، بە جام کوردی، گفت؛ وقتی درباره مسئله صلح و پیش قدم شدن ترک ها در این بارە صحبت می‌کنیم، طبیعی است که یک نیروی اپوزیسیون علیه حاکمیت هر کشوری وجود داشته باشد و حقوق خود را مطالبە کند. بی‌گمان روند صلح مراحل مختلفی را پشت سر می‌گذارد و اغلب تاثیر آن انقلاب یا مبارزه به جایی می‌رسد که دولت مجبور می شود بە سوی حزب مخالف دست دراز کند، برای مثال مردم کرد در کردستان ترکیە برای بار اول نیست که وارد روند صلح با دولت ترکیه می‌شوند. در حالی که مسئله کردها در ترکیه موضوعی است که به مخالفت عمیق دولت ترکیه مربوط می‌شود.
وی گفت: ترک‌ها به گونه‌ای بزرگ شده‌اند که به هر رویکردی که به روند راه حل از سوی کردها مربوط باشند با سوءظن می‌نگرند زیرا نگاه ترک‌ها به کردها به گونه‌ای همراە با ترس و نوعی فوبیا بودە و این باعث شده ترک‌ها تا حد زیادی تمایلی به ورود به روند صلح با کردها نداشته باشند. اکنون هم می‌توان دید یکی از اقداماتی که سر راه این گام جدید در ورود به روند صلح قرار دارد این است که تاکید زیادی بر مجروحان، کشته شدهگان و خانواده شهدا دارند تا بازخورد آنها را دریافت کنند، اما در روند صلح قبلی از سال ۱۹۹۳، تا روند صلح بعدی در سال‌های ۲۰۱۳ و ۲۰۱۴ به نوعی ابتکار عمل از سوی کردها نشان داده می‌شد، اما این بار برخلاف گذشتە، دولت ترکیه ابتکار عمل به خرج داد و بسیاری، آن را به عنوان تاکتیک ترکیه تعبیر می‌کنند. اما دیدگاه (پ.ک.ک) و (ک.ج.ک) این است که انگیزه‌های متعددی پشت این ابتکار عمل ترکیه وجود دارد. اقتصاد ورشکستە دولت ترکیه و قدرتمندتر شدن اپوزیسیون به ویژه حزب جمهوری‌خواه خلق(ج.هــ.پ) که توانست آرای شهروندان را بە سوی خود جذب کند، می تواند از دلایل ابتکار عمل دولت کنونی ترکیه محسوب شود.
حکیم عبدالکریم عبدالرحیم تصریح کرد: آنچه این بار تاثیر زیادی بر ابتکار عمل ترکیه خواهد داشت این است که تغییراتی در نقشه خاورمیانه و همچنین تغییراتی در سوریه ایجاد خواهد شد که به نوعی آن را به راه حل بهتری برای ترکیە بە منظور خروج از احتمالاتی که با آن روبرو است تبدیل خواهد کرد. ترکیه اکنون در وضعیت و مرحله نامشخصی قرار دارد و مشخص نیست که سوریه به کجا می‌رود و ترکیه قبل از سقوط اسد متوجه موضوعاتی شدە بود و وقتی باغچلی با نمایندگان حزب دموکراسی و یکسانی خلق ها (دم پارتی) دست می دهد، ظاهرا درک کرده بود که چنین تغییری قرار است اتفاق بیفتد. بنابراین این تغییرات، ترکیه را در معرض خطر قرار می‌دهد و آن چیزی که بتواند جلوی این تغییرات را در ترکیه بگیرد “مردم کرد” هستند، اما این نیت ترکیه نیز یک تاکتیک است زیرا (پ.ک.ک) تمام عناصر دفاعی را در اختیار دارد، همچنین در سطح بین المللی خواستار حل و فصل وضعیت اوجلان هستند. تصمیم گرفته شده که در ماه آوریل رسماً به او “حق امید” * بدهند بنابراین این فشارها باعث شده است که ترکیه به روند صلح متوسل شود.
وی اظهار داشت: افرادی هستند که درک عمیقی از این موضوع ندارند و فکر می‌کنند که این یک تاکتیک برای جدایی اوجلان از قندیل است، اما اگر شنیدە باشیم دیروز (ک.ج.ک) و جمیل بایک و شورای رهبری پ.ک.ک گفتند که ما کاملاً با نظرات رهبر خود موافق هستیم و آن را مبنای مانیفست کاری خود برای روند صلح قرار خواهیم داد. بنابراین همه این‌ها به ما می‌گوید که از سرگیری روند صلح، همانطور که نمایندگان حزب دم پارتی گفتند این بار نشانه‌هایی وجود دارد که احتمال دستیابی به صلح از سال ۲۰۱۳ بیشتر است. بنابراین تمام تغییراتی که در منطقه در جهت حمایت بین‌المللی از کردها در حال وقوع است برخلاف دفعات قبل است.
در پاسخ به این سوال که درستی این تفکر که کردها همیشه در جنگ پیروز می‌شوند اما دستاوردهای خود را بر روی میز مذاکره از دست می‌دهند چقدر است؟ آیا این احتمال وجود دارد کە در مذاکرات با ترکیه دستاوردهای کردها از میان رود، حکیم عبدالکریم عبدالرحیم عضو کنگره ملی کردستان و عضو کمیته آزادی اوجلان، گفت: این مفهوم در در کردستان عراق رخ داد و چندین بار به مرحله توافق رسیدند اما بە نتیجە نرسید، بنابراین ممکن است این سخن تا حدی در اینجا درست باشد، اما اگر همین موضوع را در کردستان ترکیە، بررسی کنیم می‌بینیم که عکس این قضیه صدق می‌کند، زیرا ما بالاخره با یک واقعیت تلخ روبرو هستیم چون کشوری مانند ترکیه همه حمایت‌ها و توانایی‌ها را دارد و ما باید به خودمان این حق را بدهیم که به روند صلح ادامه دهیم زیرا تلاشی که برای صلح صرف می‌کنیم آسان‌تر خواهد بود، بنابراین به هر حال باید وارد این روند شویم. اما آیا ما این دستاوردها را روی میز مذاکره از دست خواهیم داد؟ برای پاسخ به این سوال باید به مراحل قبلی نگاهی بیندازیم، آنچه از سال ۱۹۹۳ تا سال ۲۰۱۳ می‌بینیم و زمانی که شکست خوردیم به ما می‌گوید که آیا (پ. ک. ک) از نظر قدرت تاکتیک و جمعیت و همچنین از نظر عناصر انقلاب و تداوم آن عقب نشینی کرده یا به جلو حرکت کرده است؟ که مشخص است پیشرفت داشته و چیزی را از دست نداده است.
اول اینکه تنها ترکیه توانستە احزاب (دم پارتی و هــ. د. پ )و تمامی این‌ها که محصول رنج یک پارادایم هستند را تشکیل دهد و به وضوح نشان داده شد آن چیزی که به عنوان جنبش آزادی‌خواهی در کردستان ترکیە رخ داد و توانست با مفهوم همزیستی مردم چنین حزبی ایجاد کند که در سطح ترکیه تاثیر گذار باشد، و این حاصل رنج و تلاش مبارزان و رنج مبارزاتی است که در کوهستان ها و مبارزات دیپلماسی (ک.ج.ک) و دیگر ملیت‌ها در کردستان ترکیە، بە وقوع پیوست.
دوم اینکە این بار ما روی میز مذاکره پیروز خواهیم شد زیرا کردستان سوریه(روژاوا) نیز بە عنوان محصول مبارزات (پ.ک.ک) محسوب می‌شود و تنها ما نیستیم که این حرف را می‌زنیم حتی ترکیە و سایر کشورها هم این را می‌دانند. بنابراین می‌توان گفت که این مفهوم که قبلاً گفتە می شد کردها در جنگ شجاع هستند ولی در دیپلماسی شکست می‌خورند قطعاً در کردستان ترکیە، رخ نخواهد داد، زیرا می‌بینیم در کردستان عراق تصمیمی که مسعود بارزانی در مورد رفراندوم گرفت یک تصمیم شخصی بود به همین دلیل نتوانستیم حاصل آن را ببینیم، اما در کردستان ترکیه، دم پارتی و قندیل و آپو و مردم با تجربه در داخل این روند قرار داشتە و توانایی بررسی روند را دارند و تحلیل و بررسی اوجلان به ما می‌گوید که این برای تسلیم قابل قبول نیست و مسئله را به یک مسئله شخصی تبدیل نمی‌کند و لازم نیست ترکیه بدون اصل اخلاقی بماند و نهایتاً تمام عناصر دفاعی در اختیار این‌ها خواهد ماند بنابراین انتظار داریم این روند بهتر از گذشته باشد.
*توضیح:
حق امید، حقی است که دادگاه حقوق بشر اروپا در سال ۲۰۱۴ آن را تصویب کرد. حقی است برای اطمینان از برقراری ارتباط مجدد یک زندانی با جامعه پس از مدتی معین. این قانون برای محکومین به حبس ابد عمل می‌کند که نباید تا آخر عمر خود را در زندان سپری کنند.
دادگاه حقوق بشر اروپا اعلام کرد این قابل قبول نیست که دولت ها پس از لغو مجازات اعدام، مجازات حبس مادام العمر را جایگزین آن کنند.
این دادگاه اروپایی می‌گوید وضعیت محکومین به حبس ابد پس از اتمام یک دورە طولانی باید دوباره بررسی شود. به عنوان مثال، انگلیس که حق امید را به رسمیت شناخته است، این دوره را حداکثر ٢٥ سال زندان در نظر گرفته است.
ترکیه به عنوان یکی از اعضای شورای اروپا که متعهد به اجرای قوانین دادگاه حقوق بشر اروپاست، تاکنون که ١٠ سال می‌گذرد، حق امید را در قوانین خود نگنجانده است. این یکی از موضوعات نقض حقوق عبدالله اوجالان و محکومین مشابه در ترکیه است.
کمیته وزیران شورای اروپا در جلسه ماه سپتامبر خود از ترکیه خواست تا یکسال دیگر مقررات خود را با استانداردهای قضایی اروپا منطق کند و حق امید را به رسمیت بشناسد.
اگر ترکیه به این تصمیم عمل نکند، کمیته وزیران شورای اروپا می‌تواند این موضوع را برای بررسی به دادگاه حقوق بشر اروپا ارجاع دهد.
