به گزارش جام کوردی، در جهان امروز بی‌شک رسانه‌ها یکی از مهم‌ترین ابزارهای مدیریت تغییر و تحولات اجتماعی محسوب می‌شوند که به واسطه این کارکرد مهم تاثیر مستقیمی بر انسجام ملی و افزایش قدرت نرم کشورها دارند.
از همین رو شاید بی‌ربط نباشد اگر بگوییم این رسانه‌ها هستند که افکار عمومی جامعه را منطبق بر ارزشها و نگرش‌های جامعه شکل داده و آن را هدایت می کنند.
رسانه‌ها در واقع سفرای فرهنگی هستند که ورای مرزهای جغرافیایی، فرهنگی و سیاسی هویت انسان معاصر را شکل می دهند. لذا حمایت و تقویت آنها به عنوان رکن چهارم دموکراسی و چشم بیدار جامعه می تواند شرایطی فراهم کند تا نسخه درمانگری برای بزنگاه‌های تاریخی جامعه باشند و چالش ها را پیش از سرریز درمان کنند.
این نقش مهم حتی برای کم تیراژترین رسانه ها در ده کوره‌های دور افتاده هم قابل تعریف است چه رسد به رسانه های محلی، ملی و بلکه رسانه‌های بین المللی که قطعا بازخورد عملکردشان در سطح ملی و منطقه‌ای نمود دارد.
در واقع رسانه‌های بین المللی سفیر فرهنگی و پل ارتباطی برای معرفی زیرساخت‌های اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی بین دو ملت و کشور هستند و جالب است بدانید که گرچه در کشور عزیزمان ایران معدود رسانه‌هایی مجوز انتشار در ورای مرزهای ایران را داشته‌اند اما هرگز این اقدام عملی نشده است.
در این بین تنها رسانه‌ای که تا کنون و از سال 95 پس از اخذ مجوز رسمی از وزارت فرهنگ و ارشاد امکان انتشار در کشور دیگری غیر از ایران را یافت “جام کوردی” است.
رسانه‌ای که حالا و با وجود ناملایمات داخلی و خارجی و توقیف های مکرر از تیررس مسئولین داخلی هم در امان نمانده و به رغم سختی و محدودیت‌ها می کوشد تا سفیر فرهنگی ایران در کشور همسایه‌مان عراق باشد.
“رضا رحمتیان” از چهره‌های نام آشنای رسانه در کرمانشاه و سردبیر این هفته‌نامه سراسری است. او در این باره می‌گوید: ما از سال 95 فعالیت خود را آغاز کردیم و به واسطه ارتباط خوب با کنسولگری ایران و وزارت روشنبیری اقلیم کردستان عراق توانستیم مجوز نشریه جام کوردی را برای اولین بار همزمان در ایران و عراق به صورت رسمی دریافت کنیم.
به گفته وی دفتر جام کوردی در همان ابتدای سال 95 با حضور مدیر روشنبیری سلیمانیه، رایزن فرهنگی جمهوری اسلامی ایران، سرکنسول و تعداد کثیری از مسئولین اقلیم کردستان عراق به صورت رسمی در سلیمانیه افتتاح شد تا مبنای فعالیت‌های فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی بین دو کشور بوده و مشترکات آنها را به یکدیگر معرفی کند.
از همین رو و بنا به گفته رحمتیان، این اقدام در ابتدای راه با استقبال خوب طرف عراقی مواجه شد زیرا پیشتر هیچ نشریه کرد زبان ایرانی در عراق منتشر نشده بود و آنها این شرایط را راه خوبی برای آشنایی بیشتر با تمدن، فرهنگ و تاریخ غنی کشور عزیزمان ایران می‌دانستند.
در مجموع تا به امروز 391 شماره از این نشریه منتشر شده که به موضوعات مختلفی می‌پردازد و تلاش کرده تا توانمندی‌های ایران برای طرف عراقی را به زبان کردی ترجمه کند. همچنین دست اندرکاران این نشریه بارها از سوی مسئولین وزارت روشنبیری عراق مورد تقدیر قرار گرفته اند.
با این حال اما ادامه راه با چالش های بسیاری همراه شد، از توقیف مکرر سایت با رای دادگاه فدرال آمریکا گرفته تا مانع تراشی های وزارت ارشاد ایران به بهانه عدم انتشار نسخه چاپی.
این موانع اما باعث نشد که “جام کوردی” تن به خاموشی دهد، چون بانیان آن اهدافی را دنبال می کردند که ورای مشکلات، سختی و کاستی های متداول بود. اهدافی که اگر ظرف این چند سال با حمایت جدی مسئولین ملی و محلی همراه می شد شاید ایران را به رقیب بالا دستی ترکیه در بحث کالاهای صادراتی به عراق بدل می کرد و شاید اکنون استان عزیزمان کرمانشاه نقش مهم و شناخته شده تری در بازار عراق، به ویژه سلیمانیه و اقلیم کردستان داشت.
واقعیت اما به گونه دیگری رقم خورد، در کرمانشاه مسئولین ارشد استان از استانداری گرفته تا ارشاد و دیگر مدیران مرتبط و غیر مرتبط از این زیرساخت فرهنگی بهره نبردند و گاها نتیجه ای جز مانع تراشی حاصل نشد که البته بی میلی وزارت ارشاد به جان گرفتن این مجموعه نوپا مزید بر علت بود.
خلاصه آنکه در این سالها و بنا به گفته رحمتیان در حالیکه مسئولان عراقی بیش از همتای ایرانی خود در دسترس خبرنگاران این نشریه بودند، طرف ایرانی آنها را به رسمیت نشناخت.
رحمتیان در این باره می گوید: مسئولان عراقی طی این سالها همیشه پاسخگوی سوالات ما بوده اند و گزارشها را رصد می کنند. چیزی هم که برایشان اولویت دارد رسمی بودن و مجوزدار بودن رسانه است. بنابراین حتی اگر در جلسه هم باشند خودشان تماس می گیرند و جواب سوالات را می دهند. درحالیکه این سبک از پاسخگویی در سطح مدیران پایین دستی ما دیده نمی شود و گاها برای دریافت یک سوال روزها و هفته ها ما را دست به سر می کنند.
وی ضمن اشاره به سختی های راه و تنگناهای موجود می افزاید: چون باید هم زمان 2 نوبت چاپ در ایران و عراق داشتیم هزینه های زیادی را متحمل شدیم و ارشاد جز در یکی دو مورد پرداخت یارانه کاغذ، حمایتی از ما نکرد.
رحمتیان در خصوص توقیف مکرر سایت می گوید: با آنکه وظیفه ما انعکاس روابط فی مابین دو کشور و معرفی توانمندی های ایران برای طرف عراقی بود و عملا هیچ رفتار سیاسی نداشتیم. دادگاه فدرال آمریکا و همانها که دم از آزادی بیان و دموکراسی می زنند دو بار پسوند دات نت و دات کام ما را توقیف کردند و ما نهایتا مجبور شدیم با دامنه دات آی آر ادامه دهیم.
به گفته رحمتیان این اقدام باعث شد تا جام کوردی موقتا و برای مدتی مخاطبانش را از دست بدهد. با این حال این رفتار آنها چندان هم دور از انتظار نبود ولی مشکل از جایی بیخ پیدا کرد که وزارت ارشاد ایران تنها 2 ماه پس از پشت سرگذاشتن این چالش، مجوز جام کوردی را به دلیل عدم انتشار نشریه لغو کرد.
این درحالی بود که بنابه گفته رحمتیان و بر اساس اسناد موجود این نشریه هر هفته جز در روزهای تعطیل منتشر می شد و از قانون عدول نکرده بود. خلاصه که نهایتا با پیگیرهای فراوان و ارائه اسناد و مدارک مجددا امتیاز انتشار را به دست آوردند.
حالا این نشریه دوباره پا گرفته و آماده ورود به میدان است. با این حال سردبیر آن “رضا رحمتیان” از مسئولین ملی و محلی گلایه دارد. او می گوید: جام کوردی تنها نشریه ای است که مجوز انتشار از دو کشور ایران و عراق دارد و این پتانسیل را دارد که به عنوان سفیر فرهنگی ایران در عراق بیش از اینها دیده شود و از قابلیت های آن استفاده شود.
وی اضافه می کند: ما می توانستیم با حمایت مسئولین روابط فرهنگی دو کشور را به بهترین شکل ممکن پوشش و انعکاس دهیم. متاسفانه اما دیده نشدیم و از مدیرکل ارشاد کرمانشاه گرفته تا استانداری و وزارتخانه و.. بهایی به ما ندادند و مورد بی مهری قرار گرفتیم. با این حال ما این بی مهری ها را کوچک می بینیم و توجهی نمی کنیم چون هدف بزرگی را دنبال می کنیم و مهم برای ما دیده شدن این نشریه توسط آنهایی است که طی این سالها ما را تنها نگذاشته اند.
رحمتیان ادامه می دهد: ما در این سالها همواره مورد هجمه قرار گرفته ایم اما مخاطب مان را حفظ کرده ایم و انتظار داریم مسئولین فرهنگی کشور از نشریاتی که فعالیت می کنند و اخبار و رویدادهای ایران را پوشش می دهند حمایت کنند.
یادآور می شود هم اکنون “جام کوردی” که یک هفته نامه سراسری است هر هفته در 8 صفحه منتشر می شود که نیمی از صفحات آن تمام رنگی است.
لیلا سعدوندی
