گزارش نشریه آمریکایی از لیست رشوه‌های دولت ترامپ به دولت‌های عربی برای عادی‌سازی روابط با رژیم صهیونیستی

به گزارش جام کوردی به نقل از ایسکانیوز، نشریه «نشنال اینترست» در تحلیلی به قلم «پل پیلار» به بررسی پشت پرده عادی سازی روابط برخی کشورهای عربی با رژیم صهیونیستی پرداخته و همچنین برخی انگیزه‌های واقعی مقامات این رژیم را آشکار کرده است. از نظر این کارشناس آمریکایی، اقداماتی از قبیل «عادی سازی روابط برخی کشورهای عربی با رژیم صهیونیستی» و «پیمان ابراهیم» نه تنها موجب بهبود بحران‌های خلیج فارس نمی‌شود، بلکه تبعات به مراتب خطرناک‌تری برای منطقه به همراه دارد. از نظر وی، تنها راه برون رفت از وضعیت فعلی و حل منازعات منطقه خلیج فارس، تشکیل یک مجمع با مشارکت فراگیر بازیگران منطقه‌ای است.

مشروح تحلیل مذکور بدین شرح است:

بر اساس گزارشی که از کانال تلویزیونی «آی 24» اسرائیل منتشر شد، اسرائیلی‌ها در حال گسترش حضور دیپلماتیک خود در خلیج فارس از طریق «اتحاد دفاعی» با بحرین، امارات متحده عربی و عربستان سعودی هستند. به نظر می‌رسد اعضای عرب احتمالی این اتحاد از قرار گرفتن در بستر عمیق با اسرائیل محتاط هستند، اما اقدام مذکور بهبود اخیر روابط بین اسرائیل و چندین کشور عربی را در چشم انداز قرار می‌دهد.

تحولات اندکی به اندازه این پیشرفت صورت گرفته است؛ تا جایی که برای آن از عنوان ارزشمند «پیمان ابراهیم» استفاده کرده‌اند، گویی که هماهنگی ناگهانی میان طرفداران ادیان توحیدی جهان رخ داده است. به طور کلی جای تردید وجود ندارد که برای یک منطقه بهتر است که همه کشورهایش با یکدیگر رابطه داشته باشند، نه اینکه فقط مردم آن کشورها با هم صحبت کنند. لذا عامل اصلی بهبود روابط اسرائیل و اعراب، ظهور حسن‌نیت و صلح نیست. اتفاقا دلیلش تمایل شدید دولت اسرائیل است تا نشان دهد که جراحت طولانی جنگ با فلسطینیان و ادامه الحاق عمومی سرزمین‌های مسکونی فلسطین، اسرائیل را با محکومیت جهانی مواجه نخواهد کرد.

هر آنچه دولت اسرائیل بخواهد، به طور قابل توجهی در نحوه برخورد با هر موضوعی در گفتمان سیاسی آمریکا تأثیر می‌گذارد. در موضوع مورد بحث، این پیوند به ویژه در دوران دولت ترامپ مشهود بود که نه تنها می‌توان گفت این بهبود روابط برای جلب نظر حوزه‌های انتخابیه بود که از دولت اسرائیل پیروی می‌کردند، بلکه می‌توان اعدا کرد که این بهبود روابط قرار بود به عنوان «دستاورد» سیاست خارجی ریاست جمهوری وی مطرح شود. لازم به یادآوری است که دولت ترامپ برای ترغیب دولت‌های عربی به برقراری روابط دیپلماتیک با اسرائیل مجبور به رشوه دادن به آنها شد. رشوه برای امارات‌متحده‌عربی، جنگنده‌های رادارگریز «اف 35» و دیگر تجهیزات پیشرفته نظامی بود. برای سودان، حذف نام این کشور از لیست تروریسم بود. برای مراکش، تهیه سلاح اضافی و کنار گذاشتن موضع «بی‌طرفی» طولانی‌مدت ایالات متحده در قبال مناقشه صحرای غربی بود. رشوه‌های مذکور نشان می‌دهد که عامل اصلی بهبود روابط، اهداف نوظهور صلح‌آمیز طرفین درگیر نبوده است.

بهبود روابط مذکور همین است و بس. هیچ یک از کشورهای عربی درگیر جنگ با اسرائیل نبودند. آنها حتی قبل از آن نیز بدون روابط کامل دیپلماتیک، همکاری قابل توجهی با اسرائیل از جمله در زمینه‌های امنیتی داشتند. این واقعیت که گفته می‌شود عربستان سعودی حتی بدون روابط کامل دیپلماتیک در مورد «اتحاد دفاعی» با اسرائیل صحبت می‌کند، نشان می‌دهد که چنین روابطی به تنهایی عامل صلح یا جنگ در روابط با اسرائیل نیست. «توافقنامه‌های صلح» برای توصیف چنین روابطی کاملا بی‌مسمی است.

تا زمانی که این روابط هیچ اثری نداشته باشد، در جهت صلح نیز نیست. رشوه‌های ایالات متحده همه چیز را از صلح دور کرده است. به عنوان مثال، تغییر سیاست در قبال مسئله صحرای غربی، تنش میان مراکش و الجزایر را تشدید کرده و تلاش‌های بین‌المللی را برای حل مسئله پیچیده کرده است.

هرگونه چشم‌انداز صلح بین اسرائیل و فلسطینی‌ها، کاملا دور از ذهن شده است. تصور اینکه یک توافق «وارونه» شامل فشار دولت‌های عربی بر فلسطینی‌ها در عمل شکست خورده است؛ زیرا فلسطینی‌ها به عنوان گروه تحت سلطه، چیزی برای پذیرش ندارند. اسرائیل طرف دارای اسلحه، قدرت، زمین و توانایی ایجاد تحول است. کاهش هزینه‌های دیپلماتیک تداوم اشغالگری اسرائیل، فقط موجب کاهش بیشتر تمایل به پذیرش تغییر می‌شود.

هر آنچه در خلیج فارس با هدف ایجاد اتحادهای نظامی و یا آنچه که «بنی گانتس» -وزیر دفاع اسرائیل- آن را «ترتیبات امنیتی ویژه» می‌نامد، شرایط منازعه را وخیم‌تر و شدیدتر می‌کند. این امر، پای اعراب خلیج فارس را به دشمنی پایدار اسرائیل با ایران می‌کشاند که عامل ظهور تهدید به حمله نظامی است (هفته گذشته گانتس در اظهارات جنگ طلبانه خود، به صورت علنی در مورد لیست اهداف ایرانی که اسرائیل آماده کرده است، صحبت کرد). این سیستم در مقیاس کوچکتر سیستم دشمنی و اتحادهای پیچیده در اروپا که منجر به جنگ جهانی اول شد را بازتولید می‌کند.

این اصل کلی که داشتن روابط کامل با همه کشورهای منطقه خوب است، به معنای همه کشورها است. این هدف در منطقه خلیج فارس تنها از طریق یک مجمع با مشارکت فراگیر –چیزی شبیه به سازمان امنیت و همکاری در اروپا- قابل تحقق است که برای کاهش تنش‌ها و افزایش همکاری‌های صلح آمیز در سراسر خلیج فارس طراحی شود. چنین تحولی این قابلیت را دارد که با کلماتی ارزشمند نامگذاری شود و به عنوان یک دستاورد تبلیغ شود.